Fantastic! Colin Jost, a Russian Studies graduate by the way, highly recommended Pelevin and this book specifically in his memoir, "A Very Punchable Face." Good call, Jost. Terrific absurdist satire, rich and vivid language. This was the book I read while working at the polls today, and it was the perfect length for the day. Just enough down time to read it all the way through at a leisurely, savoring pace.

Very subjective review. But this book hit me in too many places at the same time. I want to read more of his work.

Feel-bad Soviet dark sci-fi comedy that is a little too clever for its own good, but I admire it a lot. What's not to admire about a disastrously inept and cuckoo Soviet space program, and the poor schmuck who wants to walk on the moon?

It's hard to articulate how I didn't enjoy it, but I think beneath post-modern clumsy prose is something pretty special. You first plod through a sort of inspiring coming-of-age story, wondering "Hunh, Omon's life isn't that funny all things considered..." and then it goes bananas. Without spoiling some of the most important twists, some pilots get their feet lopped off on [patriotic] purpose, and cosmonauts investigate their past lives. It takes some mighty courage to dedicate 15 or so pages to a Soviet boy's rant about his memories seeing Babylon, Ancient Rome, and more.

The best way to describe it, I think, is it's a brilliant idea and a mediocre book. If it was a Twilight Zone episode, I'd call it amazing. I'd love to see this in a TV anthology series. Pelevin may not be a master wordsmith, but he is a sick puppy and challenging writer, and I'll probably think about Omon Ra a lot more than books I actually liked.

Omon Ra je knjiga o odrastanju jednog momka u sovjetskom savezu 60-ih godina prošlog veka. On je od malih nogu maštao da bude kosmonaut i putuje na mesec, pre svega jer ga je gušio užasan sistem u sovjetskoj Rusiji i ovo je video kao jedini način bekstva.

To je doba svemirske trke gde su se svi naticali ko će pre da "otputuje na mesec" a sam roman je satira i alegorija koja podiže zavesu iza svemirskog programa otkrivajući šta se tamo zapravo događa i raskrinkava podao politički sistem koji žrtvuje pojedince zarad sopstvenih interesa.

Prvi deo romana (cela knjiga ima 137 strana) nas hronološki vodi kroz Omonovo detinjstvo, kroz primere iz života pokazuje kako se zaljubio u mesec i njegov odlazak u školu za pilote zajedno sa drugom iz detinjstva.

Iz škole (koja prevashodno priprema pilote za eventualna ratna dejstvovanja) Omon biva izabran od strane KGB da se priključi tajnom programu letenja na mesec. Cilj misije je slanje poruke u svet i pre svega amerikancima o tehnološkoj i naučnoj superiornosti. Ovde on već počinje da uviđa manipulacije kojima se služi ruska svemirska agencija i zazire od zahteva koji se pred njega iznose. Shvata da oni njega vide kao samo još jednu mašinu i njegov život im nije vredan.

Zajedno sa još šest kolega koji su predviđeni da rade na upravljanju šatlom i otpuštanju jednog po jednog dela broda tokom leta, Omon provodi mesece u podzemnom skladištu, ne videći svetlost dana, zgrčen unutar lunarnog vozila gde nema mesta ni da se ispravi, a sve to kako bi se fizički i psihički pripremio za let.

Kao što rekoh, roman je satira prepuna crnog humora mada je meni lično bilo više crno nego humorno. Jedna od mnogih apsurdnih stvari je da se od pilota polaznika traži da im se amputiraju stopala?! - proisteklo je iz priče o jednom pilotu-heroju koji je tokom rata izgubio obe noge, preživeo i vratio se uspešno letenju sa bioničkim stopalima. Uvredljivo je čak i posumnjati u smislenost ovog zahteva.

Omon shvata da je putovanje na mesec karta u jednom smeru. Kao dečak bio je pun entuzijazma i idealizovao je svemirsko istraživanje kao način da pomogne domovini, postane heroj, ali i pobegne od svakodnevnog teškog života. Prostranstvo svemira simbol je slobode. Ali što više upoznaje kako sve funkcioniše i manipulacije sistema tako mu se i iluzije razbijaju i postaju više nalik noćnoj mori.

Ovo je prvi Peljevinov roman objavljen odmah po raspadu SSSR-a. Naravno ovako nešto bi bilo zabranjeno i spaljivano da je pisano nekoliko decenija unazad. Tema Lenjina je upletena u priču kao simboličan prikaz vlasti koja i dalje iskorišćava sovjetsku ideologiju kao način da se vrši ispiranje mozga i kontrola nad narodnim masama.

Stil pisanja je solidan, ali ne naročito spektakularan. Element koji se provlači pored satire i crnog humora je filozofsko razmišljanje. Priča obiluje time, ali filozofske teme su nekako nabacane, nedovršene, van konteksta. Tu su pitanja o prirodi stvarnosti, ličnom identitetu, reinkarnaciji, potrazi za smislom...

"I ja i ceo ovaj svet samo smo nečija misao."

"Kako sam mogao znati da ono najbolje u životu uvek vidiš tek krajičkom oka?"

Likovi, uključujući i protagonistu su nedovoljno razvijeni. Sama ideja knjige je interesantna ali pomalo nespretno izvedena. Na kraju imamo i veliki zaokret koji na efektan način zaokružuje sve zaključke koji su se nazirali.

3.75/5