Scan barcode
ddeblieck_13's review against another edition
informative
medium-paced
3.0
I wanted to read this book in order to have a little more background before I read All the Shah's Men. I'm glad I did so; it was a pretty quick read and pretty informative. A lot of good interpretive history. Unfortunately, there were also many sections that provided little benefit to a casual reader and were simply lists of names of nobles/government employees that didn't really add. No one that isn't an academic studying Iran would really care about most of these names, and I have to believe that these names are not part of any primary research and thus already known/documented in academic circles, so it was unclear why these long lists were included in a relatively introductory textbook. Overall though, very good. Very interesting to see some of the mixing of socialist/communist ideology and Muslim belief. Honestly, even after the Islamic revolution, some of the government's policies were shockingly left-leaning compared to what I had in my head. Also interesting to see how dramatically many social barometers (such as lifespan, literacy rate, infant mortality) improved after the islamic revolution.
nima_nimble's review
5.0
مختصر و مفید، همین دو کلمه کفایت توصیف این کتاب را می کنند. نثر روان کتاب و ترجمه عالی، اطلاعات و تحلیل های جامع نویسنده همراه با مستندات تاریخی و آمارهای دقیق، همه چیزهایی هستند که تاریخ خواندن را با به دل انسان می نشاند.
حرف های نویسنده جالب و قابل تامل اند و به جد معتقدم که به دور از بسیاری از سوگیری های معمول در باب واقعه نگاری معاصر نوشته شده است. تاریخ معاصر ایران یک جورهایی همه اش دو قطبی دارد؛ مشروطه و شیخ فضل الله، مصدق و کاشانی، رضا شاه و مدرس و تا همین آخرش که محمدرضا شاه است و آیت الله خمینی. مسلم است بالاخره هرکسی طرف یکی را می گیرد، ولی نویسنده خوب توانسته دید از بالا به دست بدهد در کتابش و علاوه بر آن کتاب جوری نوشته شده که حتما نباید تاریخ شناس باشی برای خواندنش بلکه فقط باید تشنه دانستن باشی..
حرف های نویسنده جالب و قابل تامل اند و به جد معتقدم که به دور از بسیاری از سوگیری های معمول در باب واقعه نگاری معاصر نوشته شده است. تاریخ معاصر ایران یک جورهایی همه اش دو قطبی دارد؛ مشروطه و شیخ فضل الله، مصدق و کاشانی، رضا شاه و مدرس و تا همین آخرش که محمدرضا شاه است و آیت الله خمینی. مسلم است بالاخره هرکسی طرف یکی را می گیرد، ولی نویسنده خوب توانسته دید از بالا به دست بدهد در کتابش و علاوه بر آن کتاب جوری نوشته شده که حتما نباید تاریخ شناس باشی برای خواندنش بلکه فقط باید تشنه دانستن باشی..
sabam's review
2.0
به شدت جانبدارانه و بعضاً غیر دقیق. صرف نظر از فصل آخر، که از گفتن اغلب روایات سیاه و تلخش خودداری کرده، ظاهراً آقای آبراهاميان کمی هم ضد مشروطه هستند!