Πρόκειται για ένα από αυτά τα βιβλία που είναι τόσο πολυδιαβασμένα και έχουν γραφτεί τόσα για αυτά, που ό,τι και να πω περιττεύει. Αν και το διάβασα πολύ αργά, για τα δικά μου δεδομένα, έμπαινα πολύ εύκολα στην ιστορία του κάθε φορά που το έπιανα. 

 Ο τρόπος αφήγησης της συγγραφέως είναι μοναδικός. Συνδιάζει την αυθεντικότητα και την αμεσότητα  που έχουν οι ιστορίες των γιαγιάδων μας με ένα απαράμιλλο συγγραφικό ταλέντο. Πολλές φορές χρειάστηκε να υπενθυμίσω στον εαυτό μου ότι διάβαζα μια αυτοβιογραφία και όχι ένα μυθιστόρημα.