Είναι το πρώτο βιβλίο του Τζούλιαν Μπαρνς που διαβάζω και για το οποίο είχα ακούσει πολύ καλά λόγια και ήθελα πολύ να μου αρέσει αλλά δυστυχώς δεν με άγγιξε. Αν κάτι ήθελε να πει εγώ μάλλον δεν το έπιασα.
Ο πρωταγωνιστής-αφηγητής μας, ο Τόνι, μου ήταν από αδιάφορος έως και ελαφρώς εκνευριστικός.
Ήταν αρκετά φλύαρο, αν και ίσως αυτό να ήταν εσκεμμένο μιας και ο Τόνι ανέφερε συχνά ότι καθυστερούσε την ιστορία και ότι έχει την τάση να επαναλαμβάνεται. Παρ' όλα αυτά εμένα με κούραζε.
Ο τρόπος γραφής μερικές φορές μου άρεσε αλλά κάποιες άλλες όχι......νομίζω με κούραζε το πολύ φιλοσοφικό ύφος του..........και γενικά με κούρασε πολύ! Αν και μόλις 210 σελίδες βασανίστηκα να το τελειώσω! Ειδικά στις τελευταίες 50 σελίδες κοιτούσα κάθε τρις και λίγο πόσο μου έμενε! Το βρήκα λίγο ανούσιο και από ένα σημείο και μετά είχα χάσει το ενδιαφέρον μου! Πολλοί από τους χαρακτήρες εμφανίστηκαν στην αρχή και μετά για κάποιο λόγο εξαφανίστηκαν τελείως! Ενώ πολλές φορές δεν καταλάβαινα τα κίνητρα τους!
Το τέλος σαν τέλος είχε ένα ενδιαφέρον αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε να μου αλλάξει την όλη εικόνα.
2 απογοητευμένα αστεράκια από εμένα :/