A review by kyriakiz
Να με φωνάζεις με τ’ όνομά σου by André Aciman

5.0

Για κάποιο λόγο στα ελληνικά μου άρεσε ακόμα πιο πολύ!


"Αν υπάρχει πόνος φύλαξέ τον, κι αν υπάρχει φλόγα, μην την πνίξεις, μην είσαι βάναυσος μαζί της. Ξεριζώνουμε τόσα πολλά από απ' τους εαυτούς μας για να γιατρευτούμε γρηγορότερα απ' όσο πρέπει, που μέχρι τα τριάντα έχουμε ξοφλήσει, και έχουμε να δώσουμε όλο και λιγότερα σε κάθε νέα σχέση. Η απόσυρση είναι φριχτό πράγμα όταν σε κρατά ξάγρυπνο τη νύχτα, και το να μας ξεχνάνε πιο σύντομα απ' ό,τι θα θέλαμε είναι εξίσου σκληρό. Αλλά πόσο κρίμα να μην αφήνεσαι να νιώσεις, μόνο και μόνο για να μην νιώσεις τίποτα!"

"Το πώς θα ζήσεις τη ζωή σου είναι δική σου δουλειά. Αλλά να θυμάσαι, τα σώματα και οι καρδιές μας μας δίνονται μονάχα μια φορά. Οι περισσότεροι είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε σαν να έχουμε δύο ζωές μπροστά μας, η μία το προσχέδιο, η άλλη η ολοκληρωμένη μορφή, και όλες οι επιπλέον εκδοχές ενδιάμεσα. Ωστόσο υπάρχει μονάχα μία, και προτού το καταλάβεις, η καρδιά σου έχει κουραστεί και όσο για το σώμα σου, έρχεται μια στιγμή που δεν το κοιτάζει κανένας, πόσο μάλλον να θελήσει να το πλησιάσει. Τώρα νιώθεις λύπη. Δεν σε ζηλεύω για τον πόνο. Αλλά σε ζηλεύω για τον πόνο."