Wie Geert Kimpen een beetje volgt, weet dat in zijn beleving de alchemistische en kabbalistische principes die in zijn werk aan de orde komen geen fantasie of bijgeloof zijn. De nuchter ingestelde lezer (zoals ik) moet af en toe de magische samenzweringen en bovennatuurlijke complotten die Kimpen behendig rondom historische figuren spint, testen aan de werkelijkheid en zien voor wat het is: kundige en virtuoos geschreven historische fictie.
Want dat is het. Dit is een zeer genietbaar boek, dat onweerlegbare historische feiten rond Newton en zijn tijdgenoten heerlijk lardeert met speculaties (bijvoorbeeld over Newton’s homoseksualiteit), uitvergrote historische obscuriteiten (zoals de hellfire clubs) en rechtstreekse fantasy (het personage van Saint Germain en allerlei alchemistische en rituele kunststukjes). Kimpen weet boeiende, volwaardige en geloofwaardige personages te scheppen met goede en slechte eigenschappen en goede en slechte bedoelingen.
Dat alles wordt lekker vlot geschreven in een stijl die enerzijds lekker weg leest, maar anderzijds ook getuigt van een uitstekende taalbeheersing. De merkwaardige foutjes in het boek, een paar spelfouten, maar ook vreemd mislukte zinnen, vallen daardoor extra op, maar zijn gelukkig zeldzaam.
Her en der en zeker aan het einde wordt het boek wat prekerig: we moeten allemaal onze eigen alchemist zijn en ons lood omvormen tot goud. Dat wordt er met enig geweld ingehamerd en dat wordt uiteindelijk vervelend. Gelukkig is het verhaal eromheen ijzersterk, met wat Dan-Brownachtige boventonen, maar een stuk meer diepgang.