Gdyby jakaś Wrona zażądała ode mnie wiatyku, bez zastanowienia oddałabym jej moją owcę, wszelkie zapasy i kota na dokładkę.

Absolutnie przepadłam dla tejże książki i będę toczyć najprawdziwszy bój o drugi tom w przekładzie. Będę go również toczyć w obronie głównych i pobocznych bohaterów, nie kochać się ich bowiem nie da. Fabuła genialna, a zabawa słowem i niesamowitym humorem na najwyższym poziomie, zatem rzec wam mogę tylko jedno — czytajcie “Wronę”.