Een aantal gedachten op een rij over de drie boeken (zonder spoilers):

🤍 De verhaallijn is vrij simpel, echter zag ik toch een aantal plottwists en cliffhangers niet aankomen. 

🤍 Door de flaptekst had ik iets meer royale conflicten en intriges verwacht, maar de focus lag meer op de royal romance. Wat zeker oké is. Het is maar waar je van houdt. Het is dan ook een New Adult. 

🤍 Het is een verslavende serie en een echte pageturner. Je vliegt doorheen de pagina's.

🚩Echter waren er toch een aantal situaties waar ik mijn bedenkingen bij had. Zoals de verheerlijking van het drugsgebruik, wat in de drie boeken voorkomt. Het is maar in deel 3 dat er wat tegengewicht komt. Ook de ontvoeringsscène en hoe daar mee omgegaan werd, vond ik heel onrealistisch. Het is niet omdat er een gespierde man plots naast je zit dat alle ellende en trauma voorbij is. Ook de plottwist op het einde van boek 3 vond ik niet meteen gepast.

💎 Conclusie: Al bij al zeker genoten van dit verboden liefdesverhaal. Vooral van de rebellie van hoofdpersonage Emilia en de humoristische schrijfstijl. Maar toch blijf ik mijn bedenkingen hebben bij bepaalde scènes.

📖 De vertaling vond ik een heel stuk minder. Zoals deze 'mooie' zin: "Helemaal perfect. Dat is wel het teringkersje op de tyfuscake!" Tja. Geen uitleg meer nodig zeker... 80% van mijn boeken lees ik in het NL dus ik kan echt wel houden van een vertaling. Maar deze was echt een no-go.

〰️ "Weet je, voor iemand die zojuist de wereld op een presenteerblaadje heeft aangeboden gekregen, ben je een beetje een pretbederver." 

〰️ "Het is vast iets in ons DNA, die neiging om dingen te willen die we niet hebben en niet te kunnen genieten van wat we wél bezitten. Altijd dat willen wat we niet kunnen krijgen, hoe onbereikbaarder, hoe aantrekkelijker."

〰️ "Jammer alleen dat ze altijd zo zuur kijkt; ze zou nog veel aantrekkelijker zijn als haar aderen niet gevuld waren met azijn."