برای کتابی درباره ی "ملال" به نظرم حتی زیادی جالب و خواندنی بود! جزو معدود کتاب های فلسفی که از قلمِ روان نویسنده اش (و البته ترجمه ی خوب مترجمـش) لذت بردم و به نسبت خیلی خوب توانست وجوه مختلف مفهوم پیچیده ای چون ملال را بررسی کند. از پرداختن به مسئله ی ملال از دیدگاه تاریخی و با توجه به نظریه های فلسفی دیگران گرفته تا بررسی آن در رمان هایی مثل دیوانه ی آمریکایی (که به لطف این کتاب مشتاق به خواندنش شدم) و فیلمِ عجیب و غریبِ تصادف و... نیمه ی اول کتاب را خیلی خیلی مشتاقانه خواندم ولی از فصلِ پدیدار شناسی به بعد، کمی نامفهوم و کمی هم پراکنده و غیر منجسم به نظر رسید. با این حال کتابی فراموش نشدنی است و با اینکه به قول خودش قرار نیست راه حلی در اختیار مخاطب قرار بدهد چرا که هر راه حلی برای ملال را باید با دیده ی تردید نگریست، اما به خوبی می تواند چراغ قوه ی کوچکی باشد برای سرک کشیدن در اتاقِ تنگ و تاریکِ ملال که اتفاقا جایی درون خودِ ما قرار دارد.