Ik hou gemengde gevoelens over aan het lezen van dit boek. De geschiedenis van de familie Brandes-Brilleslijper en de anderen die bij hun onderduiken in de villa Het Hooge Nest in Naarden is fascinerend. En tragisch. Begrijpelijk, en terecht dat Van Iperen deze geschiedenis wilde vertellen. Maar ze gaat verder, en vertelt ook over allerlei andere ontwikkelingen, zoals dat de Duitsers Auschwitz gingen aanleggen, en over Westerbork. Een soort geschiedenisles als het ware. En ook opmerkingen als ‘Weesp, een dorpje gelegen tussen Amsterdam en Naarden’. Wat is haar oogmerk? Geschiedenisles over WO II? Wat mij betreft had ze meer focus mogen houden op het verhaal van ’t Hooge Nest.