وقتی بیشتر مردم با شنیدن واژه "جنگ" به یاد سربازای اسلحه به‌دست و خسته از دویدن ها و سر دزدیدن های پیوسته میوفتن، اسلاونکا دراکولیچ مارو به پشت زمین های خاکی، به عمق زندگی زنان و مردمان مسنی میبره که خوردن یک لیوان شیر، براشون آرزو شده.
کمتر نویسندگانی مثل خانم دراکولیچ هستن که حاضر میشن ماه ها رو در کنار شخصیت های کتاب هاشون بنشینن، به حرف ها و داستان هاشون گوش بدن و بعد به گوش ما مردم اینجایی برسونن. این کتاب نگاه شمارو به باب های جدیدی از اثرات جنگ، نیازهای مردم و احساساتشون جلب میکنه که لایق خواندن و اندیشه هستن. ترجمه روان و ملموسی داشت؛ خوندنش رو پیشنهاد میکنم.