Η σχέση μου με την ποίηση είναι ουσιαστικά σχεδόν ανύπαρκτη, κάτι για το οποίο λέω να κατηγορήσω το σχολείο και το μάθημα της Λογοτεχνίας! Μετά όμως διάβασα το [b:Η θλίψη είναι ένα πράγμα με φτερά|42046396|Η θλίψη είναι ένα πράγμα με φτερά|Max Porter|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1537874349l/42046396._SX50_.jpg|45070849] και μπορεί να μην είναι ακριβώς ποίηση αλλά κατάφερε να μου ανοίξει την όρεξη και να ξυπνήσει το ενδιαφέρον μου!
Διάλεξα τον Τρυφερούλη Νεκροτόμο γιατί μου άρεσε ο τίτλος, το εξώφυλλο και ήταν καινούριο. Δηλαδή το πήρα στην τύχη! Και...εντάξει....δεν το βρήκα κακό....αλλά δεν ενθουσιάστηκα κιόλας......κάποια ποιήματα ήταν κάπως καλά, αλλά τις περισσότερες φορές ένιωθα πως διάβαζα ξεκάρφωτα quotes από βιβλία........είχε και κάποια πεζά κειμενάκια μέσα τα οποία ομολογώ πως μου άρεσαν περισσότερο..............εν ολίγοις δηλαδή δεν ήταν αυτό ακριβώς που περίμενα.........

οι καταιγίδες γεννιούνται
μέσα στο στόμα παιδιών
που λένε το πρώτο τους ψέμα