Με τον John Boyne είχαμε ξανασυναντηθεί και στο παρελθόν με Το αγόρι με τις ριγέ πιτζάμες, το οποίο αν και δεν ήταν κακό δεν κατάφερε να με ενθουσιάσει. Καιρό λοιπόν τώρα ήθελα να δοκιμάσω ένα ακόμη βιβλίο του και εν τέλει κατέληξα σε αυτό!

Γκολίν, Ιρλανδία, 1945. Η Κάθριν Γκάγκιν, ετών 16, ενώπιον όλης της ενορίας διώχνεται από το σπίτι της από την οικογένειά της και εξορίζεται από το χωριό της από τον παπά εξαιτίας της εγκυμοσύνης της ενώ είναι ανύπαντρη. Με τις οικονομίες τις αγοράζει ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για το Δουβλίνο. Γιατί η Κάθριν Γκάγκιν έχει σχέδιο!

Και εξαιτίας αυτού του σχεδίου ο Σίριλ κατέληξε να είναι ο θετός γιος του Τσάρλς και της Μοντ Έιβερι. Παρακολουθούμε ανα διαστήματα τη ζωή του, τον ανορθόδοξο και εκκεντρικό τρόπο με τον οποίο οι θετοί του γονείς τον μεγάλωσαν, την πρώτη φορά που συναντήθηκε με τον συνομήλικό του Τζούλιαν, τον μελλοντικό καλύτερό του φίλο, όταν ήταν εφτά, και όταν ξανασυναντήθηκαν, συμμαθητές πλέον στα δεκατέσσερα, και ο Σίριλ συνειδητοποίησε ότι ήταν ερωτευμένος μαζί του. Ένα γεγονός που έπρεπε πάση θυσία να κρατήσει κρυφό σε μια χώρα όπως η Ιρλανδία. Μια χώρα άκρως συντηρητική όπου η Καθολική Εκκλησία είχε ίσως την μεγαλύτερη εξουσία.

Βλέπουμε τον Σίριλ να βασανίζεται από το μυστικό του όσο μεγαλώνει, να κάνει μερικές λάθος επιλογές εξαιτίας αυτού, αλλά και το πώς σιγά σιγά έπαψε αν νιώθει ντροπή γι'αυτό που είναι, να το αποδέχεται και να ζει μερικά από τα καλύτερα χρόνια της ζωής του. Μέσα από την αφήγηση μπορούμε να παρακολουθήσουμε την σύγχρονη ιστορία όλης της χώρας, το πώς η Ιρλανδία σιγά σιγά αλλάζει, την πολύ πιο ανεκτική Ολλανδία του 1980 και την Αμερική με την έξαρση του AIDS.

Γραμμένο με χιούμορ, και παρότι τη θεματολογία που έχει δεν είναι ούτε βαρύ, ούτε δύσκολο, αντίθετα διαβάζεται πολύ εύκολα και γρήγορα. Η σκιαγράφηση του Σίριλ καθώς και η εξέλιξή του πολύ καλή, αλλά και των υπόλοιπων χαρακτήρων που μπαινοβγαίνουν στη ζωή του. Και ακόμη καλύτερη η σκιαγράφηση της κοινωνίας. Δεν ήταν λίγες οι φορές που με έκανε να αναρωτηθώ για το ανθρώπινο είδος και για το πού πάει αυτός ο κόσμος!
Όμορφη αφήγηση, πολύ καλή, απλή (όχι απλοϊκή) γραφή και έξυπνοι απολαυστικοί διάλογοι. Αστείο, εκεί που έπρεπε σοβαρό και ταυτόχρονα συγκινητικό.

Μείον ένα αστεράκι κυρίως γιατί:
Στην αρχή όταν ο Σίριλ ήταν ακόμη μικρός ενώ είχε ενδιαφέρον και μου άρεσε, η γραφή σαν να μην ταίριαζε, σαν κάτι να μην κολλούσε και σε ορισμένα σημεία μου χτύπαγε. Επίσης υπήρχαν κάποιες στιγμές ας πούμε συναισθηματικής έντασης που ο συγγραφέας ένιωθα πως απέφευγε και επέλεγε να τις παρουσιάσει από κάποια απόσταση. Αν και μπορώ να καταλάβω γιατί, μου έλειπε λίγο αυτή η ένταση. Τέλος, αν και δεν ξέρω αν μπορώ να το χαρακτηρίσω αρνητικό, θα ήθελα να μαθαίναμε περισσότερα πράγματα για την Κάθριν, πιστεύω πως και η δική της ιστορία είχε πολύ ενδιαφέρον!

Η ιστορία ενηλικίωσης του Σίριλ παρότι δύσκολη και ορισμένες φορές σκληρή, καθόλου απίθανη και δεν βρίσκω λόγο να μην την χαρακτηρίσω ρεαλιστική, είναι γραμμένη με τέτοιο τρόπο που θύμιζε κάτι από παραμύθι. Κλείνοντας το βιβλίο, παρ' όλα τα άσχημα πράγματα που συμβαίνουν στις σελίδες του (που δεν είναι λίγα) έμεινα με μια ελπίδα για το μέλλον και με αισιοδοξία!


η άποψη μου και εδώ:
https://wordpress64426.wordpress.com/2019/04/02/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%B1%CF%8C%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CF%8D%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%81/