Scan barcode
A review by kyriakiz
Μάκβεθ by Jo Nesbø
5.0
Αντικειμενική με βιβλίο του Jo Nesbo δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι και αυτό το βιβλίο δεν αποτελεί εξαίρεση. Αν και για να πω την αλήθεια σε μια ακρούλα στο πίσω μέρος του μυαλού μου διατηρούσα μια μικρή αμφιβολία κυρίως γιατί ο Μάκβεθ ανήκει στο Hogarth Shakespeare Project.
Έχοντας διαβάσει άλλα δύο βιβλία από τα εν λόγω project και μη μένοντας ευχαριστημένη με κανένα από τα δύο για τους ίδιους σχεδόν λόγους είχα ορισμένες επιφυλάξεις. Γιατί ναι μεν Nesbo, Hogarth Shakespeare Project δε!
Ευτυχώς όμως ο Jo Nesbo για άλλη μια φορά επιβεβαίωσε τη φήμη του και διέλυσε τις αμφιβολίες μου από τις πρώτες κιόλας σελίδες!
Ο συγγραφέας πατώντας πάνω στο θεατρικό έργο γράφει μια αστυνομική ιστορία με όλα τα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν: σκοτεινή ατμόσφαιρα, κινηματογραφικές εικόνες, ψηλοκατεστραμένοι χαρακτήρες, αιματοβαμμένες σκηνές εγκλημάτων και φυσικά δεν λείπουν και τα κοινωνικά θέματα που τον έχουν απασχολήσει και σε άλλα του βιβλία, όπως το θέμα των ναρκωτικών, που ειδικά στο συγκεκριμένο βιβλίο παίζουν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο.
Ένα από τα μεγαλύτερα υπέρ του βιβλίου για μένα, ήταν ότι παρ' όλο που ήξερα τι θα συμβεί(έχω διαβάσει το πρωτότυπο) όχι μόνο δεν βαρέθηκα αλλά αντίθετα διάβαζα με αγωνία λες και υπήρχε έστω και μια μικρή πιθανότητα να αλλάξει κάτι. Παρ' όλο το μέγεθός του έχει γρήγορο ρυθμό και συνεχείς εξελίξεις (ειδικά για κάποιον που δεν γνωρίζει την υπόθεση) και ανατροπές (ειδικά μια δεν την περίμενα με τίποτα!!) που -όσο κλισέ κι αν ακούγεται- δεν σου επιτρέπουν να αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου!
Κάτι άλλο που μου άρεσε πάρα πολύ ήταν οι χαρακτήρες. Πρώτον ο τρόπος που από μεσαιωνικούς βασιλιάδες και στρατιώτες μετατράπηκαν σε αστυνομικούς, αρχισυμμορίτες, εμπόρους ναρκωτικών κλπ. Και δεύτερον η εξέλιξη των εν λόγω χαρακτήρων. Το πώς από λογικοί και ηθικοί οδηγούνται σιγά σιγά στην παράνοια, εθισμένοι στην δύναμη, διψασμένοι για εξουσία χωρίς να σκέφτονται το κόστος, τις επιπτώσεις, τις ανθρώπινες ζωές και το αίμα που θα χυθεί. Και χύνεται άφθονο...Διεφθαρμένοι ή αδιάφθοροι, φίλοι ή εχθροί, εγκληματίες ή αθώοι δεν έχει σημασία ποιος ή τι είναι αρκεί να μπαίνει εμπόδιο στον δρόμο που οδηγεί στην κορυφή. Κι όλα αυτά στο όνομα της δικαιοσύνης και του λαού.
Το θέμα είναι ότι ακόμη κι εγώ έπιανα συχνά τον εαυτό μου να σκέφτεται όχι! Μη! Ας μην τον ανακαλύψουν ακόμη! Ας μην καταλάβουν ότι το έκανε αυτός! Ας μην προλάβει να μιλήσει αυτός που ξέρει! Ας προλάβουν να τον σκοτώσουν πριν πει το οτιδήποτε! Κι είναι περίεργο γιατί ενώ ξέρεις ότι όλο αυτό είναι λάθος εσύ ζητάς κι άλλο θάνατο! Κι ας ξέρεις ότι όλο αυτό μάλλον δεν θα έχει καλή κατάληξη...
Τέλος κάτι άλλο που με ικανοποίησε ιδιαιτέρως ήταν ο τρόπος που ο Nesbo χειρίστηκε την μαγεία που υπήρχε στον Shakespeare και μάλιστα βρήκα τον τρόπο ιδιαίτερα ευρηματικό! Δεν ήθελα να δω καθόλου κάποιο φανταστικό/μεταφυσικό στοιχείο και δεν είδα!
Εάν έπρεπε να βρω κάτι που δεν μου άρεσε ήταν ένας χαρακτήρας, ο Σέιτον, ο οποίος είχε κάποιες ικανότητες οι οποίες δεν κατάλαβα πού αποσκοπούσαν ή γιατί ο συγγραφέας επέλεξε να του τις “δώσει”. (μικρολεπτομέρειες δηλαδή!)
Εν τέλει ο Μάκβεθ αποδείχθηκε από τα πιο πετυχημένα retellings που έχω διαβάσει καθώς πατάει με πολύ έξυπνο τρόπο πάνω στο αρχικό έργο και ταυτόχρονα ο συγγραφέας καταφέρνει και διατηρεί το ύφος και τα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν χωρίς να φαίνεται στιγμή ότι περιορίζεται από το πρωτότυπο.
και λίγες spoiler σκέψεις μου:
- Πραγματικά τι φάση με τον Σέιτον;; Εντάξει το θέμα με τις μυρωδιές το προσπέρασα αλλά το άλλο με το θαυματουργό άγγιγμα τι ήταν;;;; γιατί;;;;;;;;
- Επειδή ήξερα ότι στο τέλος ο Μάκβεθ πεθαίνει τον λυπόμουν απίστευτα πολύ σε όλο το βιβλίο! Εντάξει μπορεί να μην ήταν και ο καλύτερος άνθρωπος στον κόσμο αλλά κρίμα ήταν....δεν έφταιγε αυτός!! η άλλη η μην-πω-καλύτερα έφταιγε!! αυτή τον παρέσερνε!!!!!
- αυτά.
η άποψη μου και εδώ:
https://wordpress64426.wordpress.com/2018/09/08/%CE%BC%CE%AC%CE%BA%CE%B2%CE%B5%CE%B8-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B8/
Έχοντας διαβάσει άλλα δύο βιβλία από τα εν λόγω project και μη μένοντας ευχαριστημένη με κανένα από τα δύο για τους ίδιους σχεδόν λόγους είχα ορισμένες επιφυλάξεις. Γιατί ναι μεν Nesbo, Hogarth Shakespeare Project δε!
Ευτυχώς όμως ο Jo Nesbo για άλλη μια φορά επιβεβαίωσε τη φήμη του και διέλυσε τις αμφιβολίες μου από τις πρώτες κιόλας σελίδες!
Ο συγγραφέας πατώντας πάνω στο θεατρικό έργο γράφει μια αστυνομική ιστορία με όλα τα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν: σκοτεινή ατμόσφαιρα, κινηματογραφικές εικόνες, ψηλοκατεστραμένοι χαρακτήρες, αιματοβαμμένες σκηνές εγκλημάτων και φυσικά δεν λείπουν και τα κοινωνικά θέματα που τον έχουν απασχολήσει και σε άλλα του βιβλία, όπως το θέμα των ναρκωτικών, που ειδικά στο συγκεκριμένο βιβλίο παίζουν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο.
Ένα από τα μεγαλύτερα υπέρ του βιβλίου για μένα, ήταν ότι παρ' όλο που ήξερα τι θα συμβεί(έχω διαβάσει το πρωτότυπο) όχι μόνο δεν βαρέθηκα αλλά αντίθετα διάβαζα με αγωνία λες και υπήρχε έστω και μια μικρή πιθανότητα να αλλάξει κάτι. Παρ' όλο το μέγεθός του έχει γρήγορο ρυθμό και συνεχείς εξελίξεις (ειδικά για κάποιον που δεν γνωρίζει την υπόθεση) και ανατροπές (ειδικά μια δεν την περίμενα με τίποτα!!) που -όσο κλισέ κι αν ακούγεται- δεν σου επιτρέπουν να αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου!
Κάτι άλλο που μου άρεσε πάρα πολύ ήταν οι χαρακτήρες. Πρώτον ο τρόπος που από μεσαιωνικούς βασιλιάδες και στρατιώτες μετατράπηκαν σε αστυνομικούς, αρχισυμμορίτες, εμπόρους ναρκωτικών κλπ. Και δεύτερον η εξέλιξη των εν λόγω χαρακτήρων. Το πώς από λογικοί και ηθικοί οδηγούνται σιγά σιγά στην παράνοια, εθισμένοι στην δύναμη, διψασμένοι για εξουσία χωρίς να σκέφτονται το κόστος, τις επιπτώσεις, τις ανθρώπινες ζωές και το αίμα που θα χυθεί. Και χύνεται άφθονο...Διεφθαρμένοι ή αδιάφθοροι, φίλοι ή εχθροί, εγκληματίες ή αθώοι δεν έχει σημασία ποιος ή τι είναι αρκεί να μπαίνει εμπόδιο στον δρόμο που οδηγεί στην κορυφή. Κι όλα αυτά στο όνομα της δικαιοσύνης και του λαού.
Το θέμα είναι ότι ακόμη κι εγώ έπιανα συχνά τον εαυτό μου να σκέφτεται όχι! Μη! Ας μην τον ανακαλύψουν ακόμη! Ας μην καταλάβουν ότι το έκανε αυτός! Ας μην προλάβει να μιλήσει αυτός που ξέρει! Ας προλάβουν να τον σκοτώσουν πριν πει το οτιδήποτε! Κι είναι περίεργο γιατί ενώ ξέρεις ότι όλο αυτό είναι λάθος εσύ ζητάς κι άλλο θάνατο! Κι ας ξέρεις ότι όλο αυτό μάλλον δεν θα έχει καλή κατάληξη...
Τέλος κάτι άλλο που με ικανοποίησε ιδιαιτέρως ήταν ο τρόπος που ο Nesbo χειρίστηκε την μαγεία που υπήρχε στον Shakespeare και μάλιστα βρήκα τον τρόπο ιδιαίτερα ευρηματικό! Δεν ήθελα να δω καθόλου κάποιο φανταστικό/μεταφυσικό στοιχείο και δεν είδα!
Εάν έπρεπε να βρω κάτι που δεν μου άρεσε ήταν ένας χαρακτήρας, ο Σέιτον, ο οποίος είχε κάποιες ικανότητες οι οποίες δεν κατάλαβα πού αποσκοπούσαν ή γιατί ο συγγραφέας επέλεξε να του τις “δώσει”. (μικρολεπτομέρειες δηλαδή!)
Εν τέλει ο Μάκβεθ αποδείχθηκε από τα πιο πετυχημένα retellings που έχω διαβάσει καθώς πατάει με πολύ έξυπνο τρόπο πάνω στο αρχικό έργο και ταυτόχρονα ο συγγραφέας καταφέρνει και διατηρεί το ύφος και τα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν χωρίς να φαίνεται στιγμή ότι περιορίζεται από το πρωτότυπο.
και λίγες spoiler σκέψεις μου:
Spoiler
- Τζακ ελεεινέ τιποτένιε προδότη δεν αξίζεις την συμπάθεια που σου έδειξα!!!!!!!- Πραγματικά τι φάση με τον Σέιτον;; Εντάξει το θέμα με τις μυρωδιές το προσπέρασα αλλά το άλλο με το θαυματουργό άγγιγμα τι ήταν;;;; γιατί;;;;;;;;
- Επειδή ήξερα ότι στο τέλος ο Μάκβεθ πεθαίνει τον λυπόμουν απίστευτα πολύ σε όλο το βιβλίο! Εντάξει μπορεί να μην ήταν και ο καλύτερος άνθρωπος στον κόσμο αλλά κρίμα ήταν....δεν έφταιγε αυτός!! η άλλη η μην-πω-καλύτερα έφταιγε!! αυτή τον παρέσερνε!!!!!
- αυτά.
η άποψη μου και εδώ:
https://wordpress64426.wordpress.com/2018/09/08/%CE%BC%CE%AC%CE%BA%CE%B2%CE%B5%CE%B8-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B8/