Gozert vond ik mooi, Luna vond ik geweldig, en mijn hele sociale media stonden vol met lyrische recensies van Missie afbreken. 

Maar, het grootste deel van het boek vond ik niet zo geweldig, hoe moeilijk ik het ook vind om dat te zeggen. En het komt voornamelijk omdat het op mij over kwam als 'geschreven om mooi te zijn', en dat is een moeilijk uit te leggen gevoel, maar ik hoop dat jullie die omschrijving snappen.

Maar toen kwam het slot. En dat was oprecht en prachtig en voelde ik tot in mijn kleinste teen. En dat slot had wel de aanloop nodig. 

Maar wat ik aan Gozert en Luna leuker vond was dat ik het mooie boeken vond waar het avontuur centraal staat. En Missie afbreken was meer een avontuurlijk boek waar het mooie centraal stond. Luna was precies mijn sweet spot in deze serie qua verhouding tussen die twee aspecten.