حقیقت این اواخر حوصله ام از دست این کتاب سر رفته بود. آدلر یک نظریه ی کلی داره در باب این که انسان ها در مسیر غلبه بر عقده ی حقارت خودشون در پی کسب برتری و قدرت نسبت به بقیه هستند. این برتری طلبی و تکبر باعث اخلال در حس اجتماعی و انجام وظیفه ی اجتماعی میشه. از نظر آدلر هر چیزی که به حس اجتماعی بشر آسیب میزنه مضر هست و این هم از ایده های مارکسیستی ای میاد که حس می کنم در معرضش بوده. با وجود این نقدها به نظرم توجه آدلر به محیط و بحث آموزش و همچنین دید مترقی اش نسبت به زنان قابل تمجید هست. حالا این کتاب متن مجموعه ای از سخنرانی هاش بوده شاید در دو کتاب دیگه اش مطالب رو بهتر شرح داده باشه ولی این کتاب به نظرم از جایی به بعد حرف جدیدی خیلی نداشت بزنه.