Nogal een gemakkelijke smartlap van een boek. Een tearjerker. Puberzoon vindt brief van vader die overleden is en die zoon nauwelijks gekend heeft. Daarin komen fundamentele existentialistische vragen aan bod, waar pubers nogal eens mee worstelen.
Aan het eind raken alle lijntjes elkaar en wordt de tekening compleet: de Mondscheinsonate, de Hubble-telescoop en het leven blijken allemaal met elkaar te maken te hebben. Maar "bloedstollend" (zoals wordt beloofd) wordt het nooit en echt rauw of schurend evenmin. Gemakkelijk tranen trekken.
Extra ster voor de filosofische vraag of de wetenschappelijke werkelijkheid of het sprookje van het leven de "echte" waarheid bevat. En of je dan ook volgens de regels van dat sprookje zou moeten leven.