توی کتاب یک دستگاه بازی واقعیت مجازی خیلی واقعی وجود داره که مثل هدبند میذاری روی سرت و بعد وارد دنیای ساخته ذهنت میشی. (مثلش رو توی بلک میرر دیدید یا توی سریال ۱۰۰ هم بود که با نورون ها چفت میشن و دیگه نمیتونی ازش خلاص بشی.) و این دنیا چون دقیقا مطابق فانتزی هات و آرزوهای محالته، بیرون اومدن ازش تقریبا غیر ممکنه. اگر کسی هم بخواد دستگاه رو ازت جدا کنه، مغزت میپاشه و میمیری، اگر جدا نکنه هم انقدر غرق بازی میشی که از گشنگی میمیری، مگه اینکه یکی باشه بهت غذا بده:))
دقیقا مثل آدمهایی که انقدر غرق دنیای درونی خودشون میشن که ارتباطشون با واقعیت قطع میشه . و بنظر من این آدما دارن عشق دنیا رو میکنن. چون جایی زندگی میکنن که دوستش دارن و مطابق استانداردهاشونه.
از این دستگاههای بازی میخوام یدونه، لطفا!
برای تولدم یکی بخره ایکاش
....
عرض کنم که خیلی کتاب باحالی بود، آدم کیف میکنه از اینهمه خلاقیت توی نویسنده های فانتزی. چون درباره چیزی مینویسن که هیچ ایده قبلی و زیسته ای ازش وجود نداره و ربط دادنش به زندگی انسانی بنظر من خیلی کار خفنی عه و هوش خییییلی بالایی میخواد.
به احترام علمی تخیلی، فانتزی نویس ها تعظیم میکنم.
در مقایسه ای که با مجموعه راهنمای کهکشان شده، بچه ها اینو بیشتر دوس داشتن. ولی من اونو بیشتر دوست دارم. این مجموعه طنز تر بود ولی اون مجموعه بنظرم فلسفی تر و عمیق تر بود.
امااااااا بازم توصیه میکنم خونده بشه و حالتون رو خوب کنه.