‘Het huis met de geesten’ is een boek wat het verhaal van een familie verteld, het gaat over vier generaties vrouwen. In het begin wist dit boek mij wel te prikkelen, maar al snel begon ik moeite te krijgen met een mannelijk personage en diens acties. Dit verpeste voor mij wel het zogenaamde leesgenot, maar ik ben ook blij dat ik toch heb doorgezet en verder heb gelezen. Zodra het perspectief zich weer meer richting de vrouwen verschuift, haak ik ook weer aan, en zeker vanaf het moment dat Alba ten tonele verschijnt, ben ik dusdanig geïnvesteerd in het verhaal dat ik de rest van het boek in een ruk uitlees. Vooral het laatste hoofdstuk vond ik indrukwekkend en zette me aan het denken.

Dit boek bevat wat ze noemen ‘magisch realisme’, een term die voor mij nieuw was. Mijn simpele invulling hiervan was dat de realiteit word verweven met wat magische elementen. Dit kon ik zeker in dit boek van Allende terugvinden, maar ik begreep niet waarom hiervoor gekozen was. Het voegde voor mij niks toe aan het verhaal. Uiteindelijk, na mezelf ingelezen te hebben op Wikipedia, bleek de term veel meer in te houden dan ik dacht. “Typerend voor het magisch realisme is dat de magische aspecten zonder pardon en zonder verdere verklaring worden opgenomen in de gepresenteerde werkelijkheid. Het natuurlijke en het bovennatuurlijke worden terloops met elkaar vervlochten.” Weer wat geleerd! Die subtiliteit hoort er dus bij, wat niet wegmaakt dat het van mij, als fantasy liefhebber, best wat magischer had gemogen.

Allende schrijft erg mooi en regelmatig werd ik omver geblazen door haar stijl. Het boek is hier en daar langdradig, maar bleek achteraf het lezen waard. Dit was mijn eerste ervaring met Allende en ik ben nu absoluut nieuwsgierig naar haar verdere werk.