یکروز صبح از خواب بیدار شدم و هیچ چیز اتاق برام آشنا نبود. با وحشت روی تخت نشستم و دنبال یک نشونه آشنا روی در و دیوار گشتم. یادم نمیومد کی ام. اینجا کجاست و من وسط این اتاق چکار میکنم. حتی اسمم یادم نمیومد. بزرگترین وحشت زندگیم رو تجربه کردم. کسی اسمی رو صدا میکرد که اسم من نبود. مغزم خالی بود. هیچ نشونه آشنایی با این دنیا نداشتم. خالیه خالیه خالی بودم. تنها حسم وحشت بود و تهی بودن عمیق. حتی میترسیدم از اتاق بیرون برم و بگم چیزی یادم نمیاد. میترسیدم دیوونه شده باشم. چند دقیقه طول کشید تا یادم اومد کی ام. افتادم روی تخت و به شدت گریه کردم. اون چند دقیقه وحشتناک ترین لحظات زندگیم بودن. بخاطر همین وقتی دکتر ساکس توی کتابش میگه بی خاطرگی و فراموشی ترسناکترین اتفاق برای یک انسانه ، من باور میکنم.
.....
این کتاب رو با اشتیاق خوندم چون توی یه دوره رایگان روانشناسی عمومی که دانشگاه ییل گذاشته بود، دکتر پل بلوم پیشنهادش کرده بود و خب نوروساینس هم مبحث مورد علاقه منه.