Ο Φίλιπ Κερ είναι ένας αρκετά γνωστός συγγραφέας στη χώα, ειδικότερα μέσα από ο βιβλίο του μοιραία Πράγα.Όταν λοιπόν κυκλοφόρησαν τα άλογα του χειμώνα, αποφάσισα να του δώσω μια ευκαιρία λόγω της ενδιαφέρουσας περίληψης και κυρίως των τόσων επαίνων που άκουσα για τον συγγραφέα.Λάθος απόφαση καθώς ούτε η ιστορία και κυρίως ούτε η γραφή του συγγραφέα κατάφεραν να μου δημιουργήσουν κάτι.
Ο Μαξ είναι ένας μοναχικός επιστάτης αλόγων ου καλείται κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου να συμβιώσει στα άγρια εδάφη της ουκρανία με το καθεστώς των ναζί οι οποίοι θέλουν να εξοντώσουν τη σπάνια ράτσα άγριων αλόγων Πρζεβάλσκι.Η ζωή του θα άλλαξει όταν οι δρόμοι του διασταυρωθούν με την μικρή Καλίνκα ένα ορφανό κορίτσι που βρίσκει καταφύγιο κοντά στον Μάξ.Η έντονη σχέση που θα αναπτύξει η ίδια με τα άλογα θα την αναγκάσει να πραγματοποιήσει ένα επικύνδυνο ταξίδι μέσα στον αδυσώπητο χειμώνα με μοναδική συντροφιά τα άλογα, προκειμένου να τα σώσει από την μελλοντική εξαφάνιση τους.
Αναρωτιέμαι αν απλά πρόκειται για ένα πολύ κακό βιβλίο ή εγώ είμαι πολύ αναίσθητη για να νιώσω το οτιδήποτε.Συνήθως οι ιστορίες με ζώα πάντα με συγκινούν και πάντα με επηρεάζουν ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τι έφταιξε εδώ.
Αυτό που ουιαστικά βρήκα αρνητικό είναι το γεγονός ότι ο συγγραφέας δεν κατάφερε να αποδώσει τη βαθιά αλληλεπίδραση ανάμεσα στα άλογα και στους ανθρώπους και γι αυτό φταίει σαφώς ο παιδαριώδης και υπερβολικά απλοικός τρόπος γραφής.Αν ήθελε να μπορούσε να γράψει ένα εικονογραφημένο παραμύθι και όχι ένα βιβλίο που απευθύνεται σε ηλικίες από δέκα ετών και πάνω καθώς σε αυτές τις ηλικίες στοχεύει, με τα θέματα τα οποία θίγει, δείχνοντας σε όλο το μεγαλείο τη σκληρότητα των ναζιστών, αλλά υποτιμώντας τους αναγνώστες με την βαρετή του ισορία.
Οι ήρωες που εμφανίζονται δεν έχουν πραγματικά κανενός είδους ενδιαφέρον ούτε σκιαγραφούνται καθόλου, όπως άλλωστε και τα άλογα για τα οποία μαθαίνουμε περισσότερο εγκυκλοπαιδικές πηροφορίες παρά τον ρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν άνθρωποι και άλογα.Όσο για την αποστολή της Καλίνκα και το τέλος του βιβλίου, ούτε εκεί βρήκα κατι ενδιαφέρον γιατί ουσιαστικά δεν υπάρχει καμία απολύτως κορύφωση.Ειλικρινά δεν ξέρω αν είμαι αντικειμενική αλλά ποιός θα έβρισκε ενδιαφέρον να διαβάζει επί 100 και βάλε σελίδες για ένα κορίτσι που παριπλανιέται σε ένα δάσος με ένα τσούρμο άλογα χωρίς να υπάρχει καμία απολύτως εξέλιξη ή ανατροπή;
Αισθάνομαι ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να ξαναδιαβάσω ακόμη μια φορά το συγκεκριμέν βιβλίο, μιας και προσπέρασα αρκετές σελίδες και ίσως η άποψη μου δεν είναι απολύτως σωστή αν και η γενική εικόνα που πήρα δεν αλλάζει.Ο Φίλιπ Κερ δημιούργησε απλώς ένα απλοικό παραμύθι, χωρίς καμία πρωτοτυπία που δεν θα καταφέρει να συγκινήσει ούτε τον πιο ευαίσθητο, ούτε καν ένα πεντάχρονο.Θα μπορούσε να αποτελέσει ιδέα μόνο για ένα κινούμεν σχέδιο αν και αυτό ακόμη θα το έβλεπα σε fast forward.