Αυτό το περίπου αυτοβιογραφικό βιβλίο "ανηλικίωσης" το ξεκίνησα με αρκετά υψηλές προσδοκίες και κατέληξα να το διαβάζω με πολύ ενθουσιασμό!! Μου άρεσε η γραφή, οι σκέψεις της, ο τρόπος που τις παρουσίαζε. Κάθε τρις και λίγο ήθελα να σημειώνω κομμάτια και σκεφτόμουν πως άνετα θα μπορούσα να το ξαναδιαβάσω! Στις τελευταίες 100 περίπου σελίδες ο ενθουσιασμός μου για κάποιο λόγο άρχισε να φθίνει και ίσως περίμενα κάτι άλλο για το τέλος (ή για την αρχή, όπως το πάρει κανείς) αλλά και πάλι συνολικά μου άρεσε πολύ.
Χάρηκα που το διάβασα και ποιος ξέρει ίσως το επαναλάβω!


Υ.Γ. Πόσο ωραίος ο τίτλος και η σημασία του!!