4,5 ⭐ trzecia i tym samym ostatnia część trylogii za mną i przyznaję to z pewnym smutkiem, historia ta bowiem niezwykle mnie wciągnęła. jestem w stanie zrozumieć co ludzie dostrzegają w owej serii i skąd ta cała wrzawa wokół niej. czytało mi się to naprawdę dobrze i znów wspomnieć muszę o głównej bohaterce, której osobowość pokochałam całym serduchem. a postacie demona mrozu i ducha chaosu były istnym majstersztykiem. obaj mieli głębię i piorunujące charaktery o wielkim potencjale i wszelkie wspominki o nich czytałam z szerokim uśmiechem (i czasem środkowym palcem wycelowanym w kartkę). nie byli jedynie oschłymi postaciami, które prócz bycia zimnymi bucami, nie oferują od siebie nic więcej. odrobinę szczypie mnie wątek romantyczny, bo pradawny bóg zauroczony nastolatką zawsze przyprawia mnie o teatralne przewrócenie oczami, ale, jeśli się nie mylę, jest to młodzieżówka i powinnam być przygotowana na takie, a nie inne podejście. mimo to uwielbiam tę książkę, jej bohaterów, cały baśniowy świat przedstawiony, słowika i leśnego grzybka, więc czytajcie koniecznie zimową noc