کتاب بیش از حدی که مستحق‌ش بوده امتیاز دریافت کرده. برام عجیبه چطور حرفای یه مقاله‌نویس جهان‌دیده می‌تونه مثل غرغرای راننده‌تاکسیای خطای شلوغ تهران باشه. اون نگاه "این شهرستانیا که کون‌شون رو با سنگ می‌شورن اومدن شهر ما رو شلوغ و خراب کردن" هم توی اون مقاله‌ی درباره‌ی کاغذ توالت آشکار بود. شاید به خاطر شباهت‌های فرهنگی زندگی دهه 60 ما با زندگی اونا بود. قدرت گرفتن طبقه‌ی پایین‌دست بر تهرانی‌های بااصالتی که از کوروش خرید می‌کردند".
خلاصه که هیچ دوست‌ش نداشتم.

وقتی بیشتر مردم با شنیدن واژه "جنگ" به یاد سربازای اسلحه به‌دست و خسته از دویدن ها و سر دزدیدن های پیوسته میوفتن، اسلاونکا دراکولیچ مارو به پشت زمین های خاکی، به عمق زندگی زنان و مردمان مسنی میبره که خوردن یک لیوان شیر، براشون آرزو شده.
کمتر نویسندگانی مثل خانم دراکولیچ هستن که حاضر میشن ماه ها رو در کنار شخصیت های کتاب هاشون بنشینن، به حرف ها و داستان هاشون گوش بدن و بعد به گوش ما مردم اینجایی برسونن. این کتاب نگاه شمارو به باب های جدیدی از اثرات جنگ، نیازهای مردم و احساساتشون جلب میکنه که لایق خواندن و اندیشه هستن. ترجمه روان و ملموسی داشت؛ خوندنش رو پیشنهاد میکنم.

Не очікувала зустріти стільки точок перетину між на перший погляд такою іншою Східною Європою та нашими українськими реаліями. Дракуліч поверхнево дає зрозуміти причини багатьох соціальних явищ у пост-радянських середовищах. Книга легко читається завдяки своєму формату коротких тематичних есеїв.

Про цю книгу не потрібно розповідати, її варто читати, передавати з рук в руки.
Я все згадала, я все відчула. Я все не зрозуміла, але старатимусь!