Hé ben, si je m'attendais à ça.
Quel pavé, quelle aventure, quel personnage improbable.
Et plus on avance, plus il devient improbable.
Ça devient au fur et à mesure de plus en plus complexe, crade, bizarre, presque trop parfois, voire perturbant à l'occasion. Mais je me suis tout de même globalement régalée, sans pour autant avoir apprécié la lecture de bout en bout, car c'est parfois âpre à souhait.
Je n'ai pas forcément saisi la raison des changements de narration (mais ça ne m'a pas gênée) - ça me laisse penser que je suis probablement passée à côté de pas mal de sens caché dans ce foisonnant récit (clins d'oeil ou métaphores?).
C'est dense et bizarre, donc, on pourrait croire lire un récit mythologique parfois. C'est chouette.

Tournier takes his reader along in the meanders of his thoughts with this novel. I admit, personally, getting lost in all the contradictions raised, in all the inversions mentioned explicitly or not, and in all the signs and other symbols that I have no doubt not always been able to decipher, especially those that ended up annoying me. The novel's beginning is inviting, attaching the reader to its ambiguous hero, holding both the pedophile ogre and the universal mother. However, my interest withered throughout the reading, when I had the impression of receiving lessons sometimes in history and sometimes in philosophy when Tournier praised the body of boys when everything under his pen had theorized and thus justified. For me, the novel lacks unity, and if I recognize the writing qualities of its author, I would say that he sins by an excess of erudition that he never ceases to display. Therefore, I am far from the rave reviews usually made of this work and only give a relatively average note in my ranking of three stars.

A mincing, hulking French pedophile gets caught in the winds of World War 2 and ends up in charge of a Hitler Youth prep school! Hijinx Ensue!

This book has a lot of symbolism and the protagonist has weird feelings towards children and animals and the ogres here are metaphorical and not the fantasy creatures

Bu kitap beklediğimden çok daha zorlayıcı çıktı. Açıkcası üzerine konuşmak, birkaç kelimeyle özetlemek zor. Çok karmaşık, efsane ve destanlarla harmanlanmış ama aynı zamanda da gerçeklikten kopmamış grotesk bir hikaye.

Kitabın psikolojik, sembolik ve tarihsel olmak üzere bir çok katmanı bulunuyor. Bunlardan tarihsel kısmını Nazizme köken gösterilen, Almanya’nın şövalyelik dönemlerine uzanan tarihi, ari ırk kavramı gibi konular oluşturuyor. Ön planda Nazi-alman ırkçılığını oldukça ilginç, farklı bir bakış açısından aktarıyor. Ancak romanın temelini Tournier’nin eserlerinin çoğunda gördüğümüz semboller ve metaforlar oluşturuyor. Yakın tarihin gerçekleri mitoloji ile muazzam harmanlanmış durumda. Abel’in okuyucuyu “sol el yazıları” ile götürdüğü karanlık dünyada Habil’in kaderi ile Üçüncü Reich’in düşüşünün ilişkilendirilmesi çok etkileyici. Zaten Abel’in isminin sembolize ettikleri ile İncil’den yapılan alıntılar da bir araya geldiğinde kendi geleceğine dair ipuçları veriyor. Benim hem çok beğendiğim hem de okurken çok zorlandığım bir kitap oldu. Duygularım hala karmakarışık. Fransızların İkinci Dünya Savaşı’ndaki tutumunu; okurken insanı dehşete düşüren - hatta zaman zaman büyük tiksinti uyandıran- bir yandan da iyi ile kötünün tersine dönüşümünü, belirsiz alanlar yaparak gösteren tenobur bir “dev”in üzerinden vermesi çok yerinde. Yine de benim için oldukça zor bir okuma oldu, 379 sayfalık bir kitabı ancak 10 günde tamamlayabildim. Herkese tavsiye edebileceğim bir kitap değil. Özellikle de çocuklara dair kısımlarda - her ne kadar yarattığı belirsizlikle canavar mı kurtarıcı mı cevabını vermese de- bazıları için rahatsız edici gelebilir. Tournier’yi daha önceden okuyup sevmişseniz bu kitabını mutlaka okuyun derim. Yazarı hiç okumadıysanız önce Çalı Horozu’nu okumanız daha doğru bir tanışma olabilir.