bookreviewsgr's reviews
590 reviews

Είναι λίγο δύσκολο να μιλήσω για αυτή την ιστορία χωρίς να την προδώσω. Είναι σίγουρα μια ανατριχιαστική ιστορία. Ένας από τους χειρότερους φόβος κάθε παιδιού και εφήβου είναι το να χάσει τους φίλους του, που συνήθως είναι ένα από τα μεγαλύτερα στηρίγματά μας σε αυτές τις ηλικίες. Φανταστείτε τώρα να εξαφανίζεται ο άνθρωπος με τον οποίο έχεις τέτοιο δέσιμο και όλοι γύρω σου να συνεχίζουν σα να μη συμβαίνει τίποτα. Μπήκα πολύ εύκολα στη θέση της Claudia και έζησα μαζί της τον τρόμο της και όλο της το ταξίδι μέχρι να μάθει τι συνέβη στη Monday. Για μένα αυτό το βιβλίο ήταν μια συγκλονιστική ιστορία. 

Ομολογώ ότι κρατούσα μικρό καλάθι για αυτό το βιβλίο γιατί θεωρούσα ότι ένα young adult βιβλίο θα ήταν πιο light απ' ότι ένα ψυχολογικό θρίλερ ενηλίκων λόγω των ηλικιών στις οποίες απευθύνεται.Η συγγραφέας μου απέδειξε περίτρανα ότι έκανα λάθος.

 Η συγκεκριμένη θεματολογία αμφιβάλλω αν θα μπορούσε να παρουσιαστεί σε βιβλίο ενηλίκων και να έχει το ίδιο βάρος, μιας και, δυστυχώς, από μια ηλικία κι έπειτα οι φιλίες μας μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα, αφού οι περισσότεροι άνθρωποι βάζουν σε προτεραιότητα τις ερωτικές τους σχέσεις. 

Θεωρώ ότι η Tiffany D. Jackson έχει κάνει πολύ καλή δουλειά στην ψυχογράφιση της Claudia και η γραφή της είναι εξαιρετική. Είναι σχεδόν αδύνατο να αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου γιατί απλά πρέπει να μάθεις τι συνέβη. Η ιστορία δεν εξελίσσεται γραμμικά, αλλά με συχνές αναφορές στο παρελθόν όπου παίρνουμε διάφορα στοιχεία για τη φιλία των δύο κοριτσιών αλλά και για το πόσο διαφορετική ήταν η ζωή τους. Και καθώς σιγά σιγά παίρνουμε ψήγματα του τι συνέβη στη Monday, η ανάγνωση γίνεται ανατριχιαστική και η τελική αποκάλυψη μας αφήνει χωρίς ανάσα και με ένα πόνο στο στήθος που κάνει μέρες να ξεχαστεί.

Μοναδικό ανάγνωσμα και σίγουρα θα διαβάσω όλα τα υπόλοιπα βιβλία της συγγραφέως. 

Πρέπει να ομολογήσω ότι περισσότερο διασκέδασα παρά τρόμαξα με το συγκεκριμένο βιβλίο, σίγουρα όμως άξιζε το χρόνο μου. 

Αν και διαθέτει στοιχεία φαντασίας, τα οποία συνήθως μου χαλάνε το horror με τη μη ρεαλιστικότητα τους, η συγγραφέας  περνάει με επιτυχία τα αλληγορικά μηνύματα που θέλει μέσα από το fantasy ενώ καταφέρει να δώσει μια ρεαλιστική χροιά στο φανταστικό, πράγμα που εκτίμησα πολύ.

Η Νοεμί είναι μια ενδιαφέρουσα πρωταγωνίστρια η οποία συνδυάζει το δυναμισμό με το ρομαντισμό, αποτελώντας ένα ρεαλιστικό χαρακτήρα. Τόσο ρεαλιστικό που σε κάνει να της φωνάζεις "φύγε από 'κει μέσα κοπέλα μου, τι κάθεσαι και κανείς εκεί μέσα, έχουν βιβλία ευγονικής στο ράφι." Όσο και να της φωνάξεις όμως, η Νοεμί είναι, σαν εμένα, πεισματάρα και αγύριστο κεφάλι και άμα αποφασίσει κάτι δεν της αλλάζεις γνώμη ο κόσμος να χαλάσει. 

Όπως είπα βέβαια, εκτός από δυναμική και πεισματάρα, η Νοεμί ζει για το φλερτ. Έτσι λοιπόν, όταν φτάνει στο creepy σπίτι, μετά από μια μικρή, αποτυχημένη προσπάθεια να δει την ξαδέρφη της, την ξεχνάει για κάνα δυο μέρες αφού προτιμάει να εξερευνήσει το σπίτι και να φλερτάρει με τον Φράνσις, τον ξάδερφο του άντρα της αδερφής της. 

Γενικά ο μόνος κανόνας του σπιτιού που φαίνεται να την ενδιαφέρει να μη σπάσει είναι το πότε μπορεί να επισκεφθεί την Καταλίνα. Τωρα πείτε με περίεργη, αλλά εμένα αν μου έστελνε η ξαδέρφη μου τέτοιο γράμμα και ανακάλυπτα ότι το σπίτι της είναι στη μέση του πουθενά, ότι δεν έχουν καν ηλεκτρικό ρεύμα, ότι την κρατάνε κλειδωμένη στο δωμάτιό της επειδή "ξεκουράζεται" και έβλεπα και τα βιβλία ευγονικής στη βιβλιοθήκη θα είχα μπουκάρει στο δωμάτιό της, θα την είχα πάρει σηκωτή και θα είχαμε μπει στο πρώτο τρένο για την Πόλη του Μεξικού. Η Νοεμί πάλι προτίμησε να μάθει για τους σπόρους των μανιταριών και να φλερτάρει με τον Φράνσις. Επιλογές... 

Οι σκηνές πάντως λίγο πριν το τέλος του βιβλίου ήταν ικανοποιητικές. Έχει αρκετή δράση, καλό συνδυασμό τρόμου - φαντασίας και είναι αρκετά ατμοσφαιρικό. Νομίζω ότι θα γίνει καλή cult ταινία κάποια στιγμή και σίγουρα θέλω να δω τα επόμενα βήματα της συγγραφέως. 

Ηθικό δίδαγμα 1: αν έχει βιβλία ευγονικής στη βιβλιοθήκη του ΤΡΕΧΑ. 
Ηθικό δίδαγμα 2: ΜΑΚΡΙΑ από τα μανιτάρια

Μια εξαιρετική ιστορία που βοηθά στην καταπολέμηση του στίγματος του HIV και ελπίζω να διαβαστεί ευρέως. Μου άρεσε πολύ το πόσο sex positive είναι αυτό το βιβλίο από τις πρώτες κιόλας σελίδες. 

Επίσης, θεωρώ ότι η Simone και ο Miles είχαν εξαιρετική χημεία. Πολλά cudos για τον Miles γενικά, γιατί συμπεριφέρθηκε όπως ελάχιστα αγόρια θα συμπεριφέρονταν στην ηλικία του. Ελπίζω η συμπεριφορά του να γίνει παράδειγμα. 

Η Simone είναι ένας πολύ καλογραμμένος χαρακτήρας. Είναι και συμπεριφέρεται σαν 15 χρονών. Προσπαθεί να βρει τις ισορροπίες της μεταξύ ανεξαρτησίας και οικογενειακής αγάπης και πιστεύει ότι κανένας ενήλικας δεν μπορεί να τη βοηθήσει. Οι διάλογοι μεταξύ της Simone και των φίλων της είναι ρεαλιστικοί και λάτρεψα τη σχέση της με τους μπαμπάδες της. 

Όσο για το ποιό άτομο έγραψε το απειλητικό σημείωμα, για μένα ήταν ηλίου φαεινότερον από την αρχή, αλλά αυτό δε μου στέρησε κάτι από την ιστορία.

Ήξερα αυτή την ιστορία ως "δύο τύποι που ερωτεύονται σε ένα ριάλιτι σόου" και μου φαινόταν αδιάφορη. Όμως στα bookstagram του εξωτερικού γίνεται μεγάλος χαμός με το συγκεκριμένο βιβλίο. Μιλάμε για Red White and Royal Blue level λατρείας. Οπότε είπα να του δώσω μια ευκαιρία. Και ευτυχώς!!! Το λάτρεψα αυτό το βιβλίο και ανυπομονώ να μαθευτεί και να διαβαστεί από ακόμα περισσότερα άτομα!! Είναι υπέροχο και εύχομαι να το δούμε και σε σειρά ή ταινία σύντομα.

Καταρχήν, λόγω του ότι είναι ιστορία ενηλίκων μπόρεσα να ταυτιστώ πολύ καλύτερα με τους χαρακτήρες. Και είναι τόσο μα τόσο καλογραμμένοι!! Από την μια έχουμε τον Charlie, τη λατρεία μου, ο οποίος είναι tech nerd, έχει OCD, είναι στο φάσμα της ασεξουαλικότητας και, το σημαντικότερο, φαν του Expase. Από την άλλη έχουμε τον Dev, έναν Ινδό - Αμερικάνο  που είναι αθεράπευτα ρομαντικός, gay και παλεύει με την κατάθλιψη.

Αυτοί οι δύο τύποι λοιπόν, γνωρίζονται σε ένα ριάλιτι σόου τύπου Bachelor και ερωτεύονται βλέποντας Expanse στα fake dates που κάνουν ανάμεσα στα γυρίσματα για να συνηθίσει ο Charlie στην ιδέα των ραντεβού. Ε, αν δε σας έπεισε αυτό να το διαβάσετε, τι να σας πω. 

Θα σας πω για το πόσο όμορφο βρήκα τον τρόπο που προσπαθούσε να μάθει και να κατανοήσει ο ένας τον άλλο. Πώς και οι δύο πίστευαν ότι δεν είναι ερωτεύσιμοι και άξιοι να αγαπηθούν, αλλά και οι δύο έκαναν τα πάντα για να αποδείξουν στον άλλο ότι αξίζει να αγαπηθεί. 

Γίνονται πολλές σημαντικές συζητήσεις για τις ψυχικές ασθένειες και το πως επηρεάζουν το άτομο τόσο στην προσωπική του ζωή όσο και την επαγγελματική. Επιπλέον, οι περισσότεροι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι επίσης queer και δένουν όλοι πολύ ωραία μεταξύ τους. 

Αν και έχω διαβάσει το βιβλίο πάνω από ένα μήνα τώρα, ακόμα δε μπορώ να σας πω τι ακριβώς δε μου κόλλησε σε αυτή την ιστορία. Παρότι μου άρεσαν αρκετά από τα θέματα που θίγονται κατά τη διάρκειά της και το πως εξελίσσονται οι δύο πρωταγωνιστές, σαν σύνολο η ιστορία μου πέρασε σχεδόν αδιάφορη. Ίσως έφταιξε η γραφή της συγγραφέως, ίσως το audiobook, ίσως ότι δεν ένιωσα τη χημεία των πρωταγωνιστών. Ένιωσα ότι κάποια θέματα έκαναν κύκλους και ήταν επαναληπτικά χωρίς λόγο. 

Βρήκα και τους δύο πρωταγωνιστές συμπαθητικούς και έχουν και οι δύο ικανοποιητική εξέλιξη σαν χαρακτήρες, αλλά δεν ένιωσα ότι είχαν ιδιαίτερη χημεία μεταξύ τους. Για μένα, το love story τους ήταν το πιο αδιάφορο κομμάτι της ιστορίας. 

Η σχέση του Ollie με την οικογένειά του και ιδιαίτερα με τη θεία του μου άρεσε πολύ περισσότερο. Αν και έφηβος που θέλει να ζήσει τη ζωή του, ο Ollie έχει αίσθηση ευθύνης και κατανοεί πότε η οικογένειά του τον χρειάζεται, καταφέρνοντας να βρει μια καλή ισορροπία μεταξύ των αναγκών της οικογένειας και των δικών του. 

Οι φιλικές σχέσεις του Ollie είναι επίσης πιο εξισορροπημένες, από ένα σημείο και έπειτα, με τη Lara να εξελίσσεται σε ένα πολύ ενδιαφέρον χαρακτήρα.

Το βασικό θέμα του βιβλίου είναι να αναδείξει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα bi άτομα εντός κι εκτός της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας. Τα bi άτομα καλούνται συνεχώς από τον περίγυρό τους να επιλέξουν από πιο φύλο έλκονται και αυτομάτως κρίνονται ως όχι αρκετά queer ή στρέιτ αν κάνουν σχέση με άτομα διαφορετικού φύλου (διαφορετικού σύμφωνα πάντα με το δίπολο, αγνοώντας ότι υπάρχουν και άλλα φύλα).

Τους ίδιους προβληματισμούς αντιμετωπίζει και η Darcy, η οποία αν και αρχικά παρεξηγεί και υποτιμά τον Alexander, τελικά αρχίζει να τον κατανοεί και να τον συμπαθεί. Γενικά, η Darcy έχει μια τάση να ψυχαναλύει τους πάντες και τα πάντα, ακόμα και τον εαυτό της, και αυτό κάνει δυσκολότερο το να αφεθεί στη στιγμή. Επίσης, πολλές φορές βλέπει μόνο την επιφάνεια, ειδικά όσον αφορά τον Brougham, και όχι τον πραγματικό χαρακτήρα του άλλου, καταλήγοντας σε λανθασμένα συμπεράσματα.

Αυτό που μου άρεσε προσωπικά περισσότερο στο βιβλίο είναι ότι η ζωή της Darcy δεν περιφέρεται μόνο γύρω από τα love stories, αλλά έχει κι άλλες σημαντικές σχέσεις στη ζωή της, με αγαπημένη μου αυτή με την αδερφή της Ainsley, η οποία είναι μια τρανς fashion YouTuber και μια απ'τους πιο ενδιαφέροντες δευτερεύοντες χαρακτήρες σε young adult romance. 

Αυτό που με προβλημάτισε στο βιβλίο είναι το γεγονός ότι ενώ κάποια στιγμή η Darcy αποδέχεται τα λάθη της και το πόσο χειριστική ήταν απέναντι στην Brooke, θεωρώ ότι συγχωρέθηκε πολύ εύκολα. Σίγουρα κάνουμε μεγάλα λάθη όταν είμαστε έφηβοι, αλλά θεωρώ ότι η σχέση της Darcy και την Brooke ήταν τοξική και δεν είμαι σίγουρη για το κατά πόσο το κατάλαβε αυτό η Darcy και γιατί η Brooke τη συγχώρεσε τόσο εύκολα. 

Έχοντας διαβάσει το Stay Gold, είχα προετοιμαστεί για ένα εξίσου σκληρό ανάγνωσμα. Το Act Cool, αν και σίγουρα περιέχει εξίσου πολύ σημαντικά θέματα, είναι αρκετά πιο ευκολοδιάβαστο. Αν και πονάει, σίγουρα δε σου ξεριζώνει την καρδιά με τον τρόπο που το έκανε το Stay Gold. 

Ο August είναι από τους χαρακτήρες που έχω "υιοθετήσει" και πλέον τους αποκαλώ "τα παιδιά μου". Ξέρετε, πως ο κόσμος συλλέγει book boyfriends / girlfriends ε, εγώ συλλέγω book children. Υποτίθεται ότι οι γονείς δεν πρέπει να έχουν αγαπημένα παιδιά, αλλά ο August είναι σίγουρα ένα απ' τα πιο αγαπημένα μου. 

Ο August έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του να υποδύεται ότι είναι η κόρη που η μητέρα του νομίζει ότι έχει. Έτσι η υποκριτική είναι κάτι που κυλάει στο αίμα του. Τόσο πολύ που συνεχίζει να παίζει ρόλους ακόμα και όταν φεύγει από το σπίτι του. Και όχι μόνο ρόλους για τη σχολή υποκριτικής, αλλά ρόλους που πιστεύει ότι θα τον κάνουν αρεστό στους νέους του φίλους και καθηγητές. Έχει συνηθίσει τόσο πολύ να προσποιείται ότι είναι κάποιος άλλος που του παίρνει μεγάλο χρονικό διάστημα για να βρει το ποιός είναι πραγματικά. 

Νομίζω ότι αυτή είναι μια εμπειρία με την οποία μπορούν να ταυτιστούν, ως ένα βαθμό, πάρα πολλοί αναγνώστες. Οι περισσότεροι μεγαλώνουμε με κάποια ιδέα των άλλων για το πως και ποιοί πρέπει να είμαστε και στην πλειονότητά μας δεν μας ταιριάζουν οι ρόλοι και τα κουτιά στα οποία προσπαθούν να μας στριμώξουν. Ελάχιστοι όμως καταφέρνουν να αποτινάξουν αυτές τις ιδέες και να ζήσουν ως ο πραγματικός τους εαυτός. 

Για τον August, αυτή η μάχη είναι ακόμα πιο δύσκολη. Αν και έχει καταφέρει να φύγει από την οικογένειά του και προσπαθεί να αφήσει πίσω του τους ρόλους που τον ανάγκαζαν να υποδυθεί κι ενώ προσπαθεί να ταιριάξει στο καινούργιο του περιβάλλον, εκεί προσπαθούν να τον εντάξουν πάλι σε κάποια κουτιά, ανάλογα με το που πιστεύουν ότι ταιριάζει. Ο August όμως δε χωράει σε κουτιά, ούτε στα παλιά, ούτε στα καινούργια, και είναι τόσο μα τόσο υπέροχο να τον βλέπουμε να τα σπάει!

Και αφού τελείωσα με την ωδή στον August, να πω ότι η θεία του είναι ο δεύτερος πιο αγαπημένος μου χαρακτήρας στο βιβλίο. Μαζί με τη μαμά του  Felipe στο Here the whole time, είναι παράδειγμα για το πως πρέπει να φέρεσαι σε ένα παιδί. 

Even since I read IWSATB, Mason Deaver is an auto-buy author for me. When I saw that they wrote a horror story I was SO excited cause it's really hard to find good horror stories and even harder to find good queer horror stories. 

And of course Mason didn't disappoint. On the contrary, this was even better that I expected. I'm not a fan of the paranormal and that's a big part of the horror genre and the main reason I hardly ever find horror books that I enjoy.

This one though, it's so well done that made me want to read more books with demons!! Even if it's a short story, its characters are well written and developed! In just a few hours, Mason was able to awake my love for the occult, which was asleep for almost a decade now. And let me tell you, it woke up with a craving!! 

So, if you are reading this, THANK YOU Mason for all those feelings and for filling a need I had forgotten I had.

Αν σας αρέσει η δράση, η περιπέτεια και οι ταινίες και σειρές με vigilaties που κυνηγούν εμπόρους ναρκωτικών, τότε θέλετε να το διαβάσετε αυτό!!! Προσωπικά, κόλλησα από τις πρώτες σελίδες κι ας μην είναι από τις αγαπημένες μου θεματολογίες. 

Αυτό που με κράτησε στο βιβλίο είναι ότι λείπουν οι κινηματιγραφικές υπερβολές ενώ οι χαρακτήρες είναι καλογραμμένοι και οι κινήσεις τους δικαιολογημένες. Επιπλέον, πέρα από τη δράση, βλέπουμε την καθημερινότητα Ιθαγενών της Αμερικής που ζουν σε ένα reservation, κάτι εντελώς άγνωστο σε αναγνώστες που δε ζουν στις ΗΠΑ ή τον Καναδά.

Ο συγγραφέας περιγράφει με λεπτομέρειες το πως είναι τα reservations και τι δυσκολίες αντιμετωπίζουν. Την αδιαφορία των αστυνομικών αρχών των ΗΠΑ, την αδυναμία των τοπικών αρχών να αντιμετωπίσουν όλα τα εγκλήματα, την έλλειψη χρημάτων και φαγητού, την ελλειμματική παιδεία και υγεία και το πόσο εύκολο είναι, υπό αυτές τις συνθήκες να διαφεύγουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι στα ναρκωτικά,

Ταυτόχρονα, δείχνει και την όμορφη πλευρά. Την πλούσια κουλτούρα των Lakota, το πνεύμα και το χιούμορ τους και τον τρόπο ζωής των σύγχρονων Ιθαγενών της Αμερικής.

Το βιβλίο είναι slow-burn και βασίζεται κυρίως στους χαρακτήρες και δευτερευόντως στην πλοκή. Παρόλα αυτά, η δράση δε λείπει και δεν υπάρχουν κενά στην πλοκή, σε αντίθεση με άλλες ιστορίες του είδους. 

Αυτό είναι μόλις το δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα και το πρώτο λογοτεχνικό. Ανυπομονώ για το τι θα μας προσφέρει στο μέλλον, ειδικά από τη στιγμή που διάβασα ότι ετοιμάζει και δεύτερο βιβλίο με πρωταγωνιστή τον Virgil.

Δεν έχω λόγια για τη συγγραφική ταλεντάρα που ονομάζεται Brandon Taylor. Στο δεύτερο βιβλίο του μας παρουσιάζει έντεκα ιστορίες, οι έξι από τις οποίες είναι συνέχειες η μία της άλλης. Στη βασική ιστορία έχουμε τρεις πρωταγωνιστές και οι ιστορίες είναι χωρισμένες σε δύο οπτικές, του Charles και του Lionel. Οι υπόλοιπες ιστορίες, αν και αυτοτελείς, έχουν μέσα μικρά ψήγματα της βασικής ιστορίας. 

Η πρώτη ιστορία αποτυπώνει κάτι βαθύτερο από τις απελπισμένες προσπάθειες για συζήτηση σε ένα βαρετό δείπνο, τις μη φιλτραρισμένες απαντήσεις και τις επιφανειακές συζητήσεις με επικάλυψη σεξουαλικών υπονοούμενων και γλώσσα που αφήνει να φανούν πρόσφατα προβλήματα ψυχικής υγείας.

Οι μετέπειτα ιστορίες διαβάζονται ως αυτοτελείς αντανακλάσεις, βαθιές μελέτες χαρακτήρων που εξόρυξαν τις πολυπλοκότητες της επιθυμίας και της ευπάθειας, και την ακατανίκητη δίψα και για τα δύο εν μέσω περιστάσεων που συνήθως δεν συγχωρούν. 

Η χρήση της δομής του βιβλίου δίνει στον αναγνώστη τον απαραίτητο χρόνο μακριά από τον Charles, το Lionel και τη Sophie, κάτι απαραίτητο λόγω της πολυπλοκότητας των θεμάτων. Η απόσταση αυτή μου επέτρεπε  να προβληματιστώ και να δω από διαφορετική οπτική τους χαρακτήρες όταν επέστρεφα στην κεντρική αφήγηση.

Κάτι που θαυμάζω πολύ στον Taylor είναι ότι οι ιστορίες του είναι μια μικρή ματιά στη ζωή ενός ατόμου, αλλά ταυτόχρονα είναι τόσο λεπτομέρειες και πολύπλοκες. Η δυναμική μεταξύ των χαρακτήρων του και των αλληλεπιδράσεών τους είναι τόσο ενδιαφέρουσα και πραγματική. Λατρεύω την αισθητική του και τον τρόπο που ζωγραφίζει το σκηνικό του με τόση λεπτότητα. Επιπλέον, εκτίμησα την αντίθεση της αποστασιοποιημένης, σε σημεία, γραφής του με την ένταση και την πολυπλοκότητα των συναισθημάτων. Θεωρώ ότι αν δεν υπήρχε αυτή η αντίθεση, κάποια σημεία θα ήταν αβάσταχτο να διαβαστούν.

Αυτή η συλλογή διηγημάτων εξισορροπεί τέλεια την οικειότητα και την αποστασιοποίηση, την ήσυχη παρατήρηση και τα βαθιά συναισθήματα. Παρουσιάζει με εξαιρετικό τρόπο το γεγονός ότι αναγκαζόμαστε από την κοινωνία, την οικογένεια, τους φίλους, τη δουλειά μας να βάλουμε την ψυχική μας υγεία στην τελευταία θέση των προτεραιοτήτων μας για να καλύψουμε βασικές ανάγκες για τις οποίες δε θα έπρεπε να παλεύουμε και προσδοκίες που μας έχουν επιβληθεί, οι οποίες δεν αντικατοπτρίζουν τα θέλω μας.