برای کتابی درباره ی "ملال" به نظرم حتی زیادی جالب و خواندنی بود! جزو معدود کتاب های فلسفی که از قلمِ روان نویسنده اش (و البته ترجمه ی خوب مترجمـش) لذت بردم و به نسبت خیلی خوب توانست وجوه مختلف مفهوم پیچیده ای چون ملال را بررسی کند. از پرداختن به مسئله ی ملال از دیدگاه تاریخی و با توجه به نظریه های فلسفی دیگران گرفته تا بررسی آن در رمان هایی مثل دیوانه ی آمریکایی (که به لطف این کتاب مشتاق به خواندنش شدم) و فیلمِ عجیب و غریبِ تصادف و... نیمه ی اول کتاب را خیلی خیلی مشتاقانه خواندم ولی از فصلِ پدیدار شناسی به بعد، کمی نامفهوم و کمی هم پراکنده و غیر منجسم به نظر رسید. با این حال کتابی فراموش نشدنی است و با اینکه به قول خودش قرار نیست راه حلی در اختیار مخاطب قرار بدهد چرا که هر راه حلی برای ملال را باید با دیده ی تردید نگریست، اما به خوبی می تواند چراغ قوه ی کوچکی باشد برای سرک کشیدن در اتاقِ تنگ و تاریکِ ملال که اتفاقا جایی درون خودِ ما قرار دارد.

کتاب خیلی خوبی درباره موضوعی که تقریبا همه باهاش سر و کار داشتیم و داریم یعنی ملال.
متن کتاب ساده و روانه (غیر از فصل پدیدار شناسی ملال که یه مقدار سنگین و ملال‌انگیز شد برام) و ترجمه‌ خیلی خوبی هم داره. نویسنده خیلی خوب با ارجاعاتی که به نظرات فیلسوف‌های مختلف و ادبیات و روانشناسی تحلیل نسبتا جامعی رو درباره این پدیده نوشته که به قول خودش هرچند راه حلی عالی برای برخورد با این پدیده ارائه نمیده ولی حداقل برای کنار آمدن با ملال کمک میکنه.

کتاب خیلی خوبی درباره موضوعی که تقریبا همه باهاش سر و کار داشتیم و داریم یعنی ملال.
متن کتاب ساده و روانه (غیر از فصل پدیدار شناسی ملال که یه مقدار سنگین و ملال‌انگیز شد برام) و ترجمه‌ خیلی خوبی هم داره. نویسنده خیلی خوب با ارجاعاتی که به نظرات فیلسوف‌های مختلف و ادبیات و روانشناسی تحلیل نسبتا جامعی رو درباره این پدیده نوشته که به قول خودش هرچند راه حلی عالی برای برخورد با این پدیده ارائه نمیده ولی حداقل برای کنار آمدن با ملال کمک میکنه.

Ik moet concluderen dat het boek uiteindelijk slecht is. Hoewel er goede stukken inzitten over de geschiedenis van het begrip en het zo een overzicht vormt van de (filosofische) literatuur. Svendsen geeft zelf aan dat hij geen argument gaat geven, dat doet hij dan ook niet. Toch vindt hij het nodig om ongegrond Heidegger ongelijk te geven en een eigen positie te kiezen die alleen maar gegrond is in literatuur die hij noemt, maar waarvan hij het argument maar zelden in eigen woorden vormgeeft. Dit doet de lezer de auteur wantrouwen, daarbij is het ook nog eens volslagen onnodig voor een overzichtswerk.

De vertaling zit vol fouten en het boek is onsamenhangend, het mist een duidelijke rode lijn.

vrlo dobar esej o dosadi, stanju koje je meni prilično nejasno - od malena zatrpavana (pretrpavana?) raznim akcijama, aktivnostima i doživljajima, živjela sam u okruženju u kojem je vladala nulta tolerancija na besposličarenje (nije posve isto što i dosada, ali često je povezano) i kroz život mi je promaknulo prepuštati se dosadi.

iako je veći dio teksta čista filozofija (autor se poziva na kanta, pascala, wittgensteina, nietzschea, i ostale), izabrao je širem čitateljstvu učiniti esej dostupnim pa čitanje teče glatko, uz pokoju grašku znoja koja ti se od razmišljanja spusti sa čela.
ovdje nećeš naći recept protiv dosade (spoiler: recept, uopće, ne postoji), ali ćeš dobiti širok uvid u to što je dosada, na koje se načine izražava, je li opravdana, kako je filozofski pokrivena i osjetiti solidarnost s ostatkom čovječanstva kojemu je, uglavnom svima, dosada svojstvena.

only boring people get bored. thats it. btw this book is painfully boring. ironic huh?

Окрім хороших прикладів з літератури і філософії в книзі є класний практичний меседж: якщо відчуваєш скуку - треба в піти назустріч їй, пірнути в неї, вдихнути, подивитись що там, розколупати, дозволити їй бути.