kyriakiz's reviews
778 reviews

Πάρα πολύ καλό!!!
Μου θύμισε το Bridge to Terabithia και το A Monster Calls.

All things that live, die. This is why you must find joy in the living, while the time is yours, and not fear the end. To deny this is to deny life. To fear this... is to fear life. But to embrace this... Can you embrace this?
You are stronger than you think.

Το ξεκίνησα και δεν μου πολυάρεσε αλλά είχα διαβάσει αρκετά θετικές κριτικές οπότε το συνέχισα με τη σκέψη ότι μπορεί να βελτιωθεί......αλλά δεν βελτιώθηκε! Ευτυχώς ήταν μικρό.
Το σχέδιο δεν με ξετρέλανε, βρήκα τους διαλόγους ψιλοχάλια, η ιστορία δεν είχε και πολύ συνοχή και δεν συμπάθησα καθόλου τους χαρακτήρες.

Δυστυχώς 2,5*

Με το που είδα το εν λόγω βιβλίο ομολογώ πως αμέσως μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Έμοιαζε αρκετά με κάτι που θα μου άρεσε, κάτι που μάλλον ανέβασε τις προσδοκίες μου πιο πάνω από ότι θα έπρεπε.
Ξεκίνησε καλά αλλά στην πορεία χάλασε...
Μπορεί να είχε ενδιαφέρον σαν ιστορία αλλά αρκετές φορές με κούραζε και έπιανα τον εαυτό μου να βαριέται. Εκεί που πήγαινε να αποκτήσει ξανά ενδιαφέρον λίγο παρακάτω ξαναέπεφταν οι ρυθμοί. Οι αρχειακές αναφορές δε και τα αποσπάσματα από διάφορα έγγραφα που παρεμβάλλονταν δεν βοηθούσαν, μάλλον είχαν αντίθετα αποτελέσματα, ενώ ώρες ώρες θύμιζε περισσότερο την εξιστόρηση της έρευνας που έκανε η συγγραφέας παρά μυθιστόρημα.

Έθιγε κάποια ωραία θέματα, κυρίως για τη δύναμη της πίστης και την επιρροή της πάνω στους ανθρώπους ενώ προσπάθησε να παίξει και με το τι είναι πραγματικό και τι όχι, αλλά κατά τη γνώμη μου απέτυχε παταγωδώς θυμίζοντάς μου κάτι ταχυδακτυλουργούς/δήθεν μάγους που αντί να σε διασκεδάζουν προσπαθούν (αποτυχημένα) να σε “σοκάρουν” με τα δήθεν μαγικά τους.

Αναπόφευκτα επίσης, μάλλον λόγω θέματος, μερικές φορές μου έρχονταν στο μυαλό οι [b:Καλοί|36690578|Οι Καλοί|Hannah Kent|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1512048172l/36690578._SX50_.jpg|49494722] της Hannah Kent, αλλά κατ' εμέ ούτε κατά διάνυα δεν νομίζω πως μπορεί να τους φτάσει το συγκεκριμένο.

Δεν ήταν κακό υποθέτω,αλλά δεν ήταν αυτό που εγώ ήθελα να διαβάσω.
Κρίμα, γιατί είχε προοπτικές...

B.R.A.CE 2018: Ένα βιβλίο με λιγότερες από 100 σελίδες

Πρώτο βιβλίο του Πόε που διαβάζω!!

Σκοτάδι, τα φαντάσματα παχαίνουν,
πρέπει να τους ράβουμε συνέχεια
καινούρια σεντόνια.

Η προσπάθεια μου να διαβάσω ποίηση συνεχίζεται, ευτυχώς αυτή τη φορά με επιτυχία! Αυτή η συλλογή μου άρεσε! Τα περισσότερα ποιήματα τα διάβαζα δυο και τρεις φορές!

Η σχέση μου με την ποίηση είναι ουσιαστικά σχεδόν ανύπαρκτη, κάτι για το οποίο λέω να κατηγορήσω το σχολείο και το μάθημα της Λογοτεχνίας! Μετά όμως διάβασα το [b:Η θλίψη είναι ένα πράγμα με φτερά|42046396|Η θλίψη είναι ένα πράγμα με φτερά|Max Porter|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1537874349l/42046396._SX50_.jpg|45070849] και μπορεί να μην είναι ακριβώς ποίηση αλλά κατάφερε να μου ανοίξει την όρεξη και να ξυπνήσει το ενδιαφέρον μου!
Διάλεξα τον Τρυφερούλη Νεκροτόμο γιατί μου άρεσε ο τίτλος, το εξώφυλλο και ήταν καινούριο. Δηλαδή το πήρα στην τύχη! Και...εντάξει....δεν το βρήκα κακό....αλλά δεν ενθουσιάστηκα κιόλας......κάποια ποιήματα ήταν κάπως καλά, αλλά τις περισσότερες φορές ένιωθα πως διάβαζα ξεκάρφωτα quotes από βιβλία........είχε και κάποια πεζά κειμενάκια μέσα τα οποία ομολογώ πως μου άρεσαν περισσότερο..............εν ολίγοις δηλαδή δεν ήταν αυτό ακριβώς που περίμενα.........

οι καταιγίδες γεννιούνται
μέσα στο στόμα παιδιών
που λένε το πρώτο τους ψέμα

3,5*

Λοιπόν στην αρχή έλεγα θα πάει για ένα ωραιότατο 4, καθώς προχωρούσα άρχισα να πιστεύω ότι θα μπορούσε και για ένα 5.....αλλά στο τέλος μου τα χάλασε λίγο οπότε 3,5....
Μου άρεσε αλλά ήθελα νομίζω κάτι πιο πρωτότυπο. Κάποια πράγματα κυρίως όσο αναφορά το Solitaire μου φαίνονταν κάπως μη αληθοφανή(πώς κατάφερναν και έκαναν όλες αυτές τις φάρσες και από θέμα ικανοτήτων αλλά και πώς δεν τους πήρε κανείς χαμπάρι;;), αλλά οι χαρακτήρες μου άρεσαν πολύ, άνετα θα μπορούσα να διαβάσω περισσότερα γι'αυτούς!! Είχε και λίγο μυστήριο και γενικά το διάβασα πολύ ευχάριστα και σίγουρα θα διαβάσω κι άλλα δικά της!


People aren't observant. People don't question stuff like this. They never think twice about deja vu when could be a glitch in the Matrx.

I hate the phone. It is the worst invention in the history of the world, because if you don't talk, nothing happens. You can't get by with simply listening and nodding your head in all the right places. You have to talk. You have no option. It takes away my freedom of nonspeech.

"I believe that your psychological development has substantially suffered due to lack of Disney charm."

"It's so unfair," he continues. "School literally doesn't care about you unless you're good at writing stuff down or you're good at memorizing or you can solve bloody maths equations. What about the other important things in life? Like being a decent human being?"

Just because someone smiles doesn't mean that they're happy.

Νιώθω ότι πάντα θα με ξαφνιάζει το πόσο συναρπαστικό μπορεί να γίνει ένα βιβλίο του 19ου αιώνα!



(επίσης μπορώ να γκρινιάξω λίγο για το κοντόστενο σχήμα του βιβλίου; τι μέγεθος είναι αυτό;;!!! με 1200 σελίδες δεν βολεύει καθόλου, πολύ δυσκολοδιάβαστη έκδοση!! να μην πω καλύτερα πώς έχει γίνει η ράχη! πραγματικά κρίμα! .......οι λευκές σελίδες και το πολυτονικό ασχολίαστα...)

I love our weird, boring life.

Ο Nick και ο Charlie είναι δύο χαρακτήρες από το [b:Solitaire|20618110|Solitaire|Alice Oseman|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1390416741l/20618110._SY75_.jpg|39901420] (που δεν έχω διαβάσει) και αυτή η νουβέλα διαδραματίζεται δύο χρόνια μετά το [b:Heartstopper|40495957|Heartstopper Volume One (Heartstopper, #1)|Alice Oseman|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1541887843l/40495957._SY75_.jpg|62811229] (αυτό το έχω διαβάσει). Πολύ μικρό και περίπου στο ίδιο κλίμα με το comic, αλλά εδώ οι χαρακτήρες φαίνονται πιο ολοκληρωμένοι και με μεγαλύτερο βάθος, και νομίζω τους συμπάθησα ακόμη περισσότερο!!
Οπότε πολύ σύντομα με βλέπω να διαβάζω και το Solitaire!!