kyriakiz's reviews
778 reviews

Είναι ίσως το πιο ωραίο βιβλίο που έχω διαβάσει με φόντο τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (όχι ότι έχω διαβάσει και πολλά βέβαια)!

Είναι η ιστορία της Μαρί Λορ, που στα έξι της τυφλώθηκε αλλά δεν τα παράτησε και συνέχισε να ζει! Για να τη βοηθήσει, ο πατέρας της ,έφτιαξε μια τέλεια μινιατούρα της γειτονιάς τους στο Παρίσι, την έμαθε να διαβάζει Μπράιγ και κάθε χρόνο στα γενέθλιά της της έδινε βιβλία του Ιούλιου Βερν και την έβαζε να λύνει γρίφους. Το 1940 όμως οι Γερμανοί εισβάλουν στη χώρα και η Μαρί Λορ με τον πατέρα της αναγκάζονται να φύγουν και να πάνε στο Σαιν Μαλό. Δεν φεύγουν όμως μόνοι: παίρνουν μαζί τους και ένα μικρό επικίνδυνο μυστικό.

Και είναι και η ιστορία του Βέρνερ, ενός ορφανού αγοριού από τη Γερμανία που του αρέσει να φτιάχνει πράγματα και ονειρεύεται να γίνει μηχανικός. Όταν λοιπόν επιδιορθώνει το χαλασμένο ραδιόφωνο ενός σημαντικού προσώπου καταφέρνει να αποφύγει την προδιαγεγραμμένη δουλειά στα ανθρακορυχεία και κερδίζει μια θέση σε μια στρατιωτική ακαδημία. Το να κυνηγήσει το όνειρό του, όμως, έχει και το τίμημά του.

Και είναι η ιστορία του Ετιέν που το σπίτι του είναι το φρούριό του και φοβόταν να βγει στον έξω κόσμο, και του Φρίντριχ που του άρεσε να παρατηρεί πουλιά και της Γιούττα που της άρεσε να ακούει παράνομα ξένους σταθμούς στο ραδιόφωνο και της Μαντάμ Μανέκ που τόλμησε να ονειρευτεί την πατρίδα της ελεύθερη.

Η αφήγηση εναλλάσσεται μεταξύ της Μαρί Λορ και του Βέρνερ. Τα χρόνια περνούν και τους βλέπουμε να μεγαλώνουν και να ωριμάζουν σε μια Ευρώπη πληγωμένη από τον πόλεμο και οι ιστορίες τους μπλέκονται μεταξύ τους μέχρι να γίνουν μία.
Αγωνιώδη αφήγηση, κινηματογραφική γραφή. Όσο κλισέ κι αν ακούγεται ήταν αδύνατο να το αφήσω από τα χέρια μου και καθώς διάβαζα σχεδόν έβλεπα τις εικόνες να περνούν μπρος μου!
Υπέροχες περιγραφές, γεμάτες χρώματα και ρεαλισμό. Κάποιες φορές σκληρό και κάποιες άλλες νοσταλγικό και αθώο.

Θλιμμένο, ελπιδοφόρο, ζωντανό, συγκινητικό.

Ένα υπέροχο βιβλίο γεμάτο συναισθήματα που μιλά για την ανθρωπιά, για την επιθυμία για ζωή, για τη θέληση για επιβίωση, για το να προσπαθείς παρ' όλες τις δυσκολίες να κάνεις το σωστό! Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε προέρχεται από τους ανθρώπους. Αυτούς που είναι γενναίοι, που θυσιάζονται, που δείχνουν ανθρωπιά. Από αυτούς που είναι καλοί όταν κανείς άλλος γύρω τους δεν είναι....

Διαβάστε το!!!

B.R.A.CE 2018: Ένα βιβλίο που συνδυάζει 3 κατηγορίες του B.R.A.CE 2018


για περισσότερα εδώ:
https://wordpress64426.wordpress.com/2018/01/19/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%8C%CE%BB%CE%BF-%CF%84%CE%BF-%CF%86%CF%89%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%8D/

Γι' αυτό το βιβλίο είχα αρκετά υψηλές προσδοκίες οι οποίες τελικά ικανοποιήθηκαν εν μέρη......

Στην αρχή ήταν αρκετά αργό...δεν με κούραζε, ούτε βαριόμουν, αλλά δεν συνέβαινε και τίποτα αρκετά ενδιαφέρον και για να πω την αλήθεια άρχισα να απογοητεύομαι λίγο...
Από τη μέση όμως περίπου και μετά απέκτησε ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον και άρχισε να κλέβει ώρες από τον ύπνο μου. Ναι συνέχισε να είναι αργό, αλλά όχι ακριβώς φλύαρο...ήταν λίγο σαν να κάνεις μια ευχάριστη βόλτα στο πάρκο, περπατώντας αργά και χαζεύοντας...
Όταν συνειδητοποίησα ότι μου έμεναν 100 σελίδες ακόμα στεναχωρήθηκα λίγο που τελείωνε... Το είχα συνηθίσει...είχα συνηθίσει τον Μισέλ να μου αφηγείται την ιστορία του, για τη ζωή του, για την οικογένεια του, τη Λέσχη, τους φίλους του, τις αποτυχίες και τις επιτυχίες του, τα μυστικά του...
Πριν καν το τελειώσω μου έλειπαν ήδη ο Μισέλ, ο Σάσα, ο Ίγκορ, ο Λέονιντ και τα υπόλοιπα μέλη της Λέσχης!

Αλλά έχω κι ένα παράπονο για το τέλος: δεν μάθαμε ποτέ τι συνέβη μετά...πώς ήταν η ζωή του Μισέλ τα χρόνια που ακολούθησαν; Τι απέγινε η Σεσίλ; η Κμίγ; ο Φρανκ; Τελειώνοντας το βιβλίο ξαναδιάβασα το πρώτο κεφάλαιο μήπως και βρω καμιά κρυμμένη πληροφορία για το τι συνέβη αλλά...τίποτα...


Υπάρχουν κακόφημες συνοικίες που είναι καλύτερο να τις αποφεύγεις, γιατί σου θυμίζουν το παρελθόν σου. Νομίζεις ότι το έχεις ξεχάσει επειδή δεν το σκέφτεσαι, όμως αυτό επανέρχεται με την πρώτη ευκαιρία.

-Πρέπει να περάσατε δύσκολα, του είπε ο Ίγκορ.
-Το ίδιο κι εσείς.
-Αυτό που μετράει είναι ότι είμαστε ζωντανοί, έτσι δεν είναι;
-Ναι, πρέπει να σκεφτόμαστε το μέλλον.
-Αν δεν είμαστε εμείς αισιόδοξοι, τότε ποιος θα είναι;

Υπάρχουν βιβλία που θα 'πρεπε να απαγορεύεται να τα διαβάσεις πολύ μικρός. Που είτε τα προσπερνάς είτε απλώς τα διατρέχεις. Το ίδιο ισχύει και για μερικές ταινίες. Θα 'πρεπε να συνοδεύονται από μια ετικέτα που να γράφει: δείτε το ή διαβάστε το, αφού πρώτα έχετε ζήσει.

B.R.A.CE 2018: Ένα βιβλίο που με κάποιο τρόπο συνδέεται με ένα κτίριο