kyriakiz's reviews
778 reviews

Αυτό το περίπου αυτοβιογραφικό βιβλίο "ανηλικίωσης" το ξεκίνησα με αρκετά υψηλές προσδοκίες και κατέληξα να το διαβάζω με πολύ ενθουσιασμό!! Μου άρεσε η γραφή, οι σκέψεις της, ο τρόπος που τις παρουσίαζε. Κάθε τρις και λίγο ήθελα να σημειώνω κομμάτια και σκεφτόμουν πως άνετα θα μπορούσα να το ξαναδιαβάσω! Στις τελευταίες 100 περίπου σελίδες ο ενθουσιασμός μου για κάποιο λόγο άρχισε να φθίνει και ίσως περίμενα κάτι άλλο για το τέλος (ή για την αρχή, όπως το πάρει κανείς) αλλά και πάλι συνολικά μου άρεσε πολύ.
Χάρηκα που το διάβασα και ποιος ξέρει ίσως το επαναλάβω!


Υ.Γ. Πόσο ωραίος ο τίτλος και η σημασία του!!

Πλάκα είχε!!
Η συγκεκριμένη έκδοση μάλιστα πολύ καλή καθώς περιέχει το κάθε ποίημα και στα αγγλικά! Ωραία και η εικονογράφιση!

Ο Ευγένιος Τρίβιζας ήταν και θα είναι αγαπημένος!

Το συγκεκριμένο περιλαμβάνει δύο σατανικές γιαγιάδες με ένα αδιανόητο σχέδιο, μια λεοπάρδαλη τσίρκου, ύποπτο γλυκό περγαμόντο, μια συμμορία κλόουν με καθόλου καλές προθέσεις, απαγωγές σπάνιων ζώων, έναν δαιμόνιο υπαστυνόμο και πολλά πολλά άλλα!
Φυσικά οι απίθανες λέξεις που χρησιμοποιεί ο Τριβιζάς για να περιγράψει το οτιδήποτε, απίθανοι χαρακτήρες και τρελές καταστάσεις, όλα είναι εδώ!
Διασκεδαστικό όπως θα έπρεπε να είναι!


Περισσότερα εδώ:
https://wordpress64426.wordpress.com/2019/12/30/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1/

3* γιατί το βρήκα λίγο αδιάφορο.......
δεν ήταν κακό, είχε καλή γραφή χωρίς όμως να είναι κάτι ιδιαίτερο και είχε και κάποιες καλές στιγμές, αλλά δεν ήταν ούτε τόσο έντονο ή δυνατό όσο περίμενα ή ήθελα.......πολύ πιθανό μέσα στις επόμενες μέρες να ξεχαστεί.....

Αυτό που πάντα με ξετρέλαινε στην ιστορία του κόσμου είναι ότι είναι αληθινή. Ότι όλα αυτά τα απίθανα πράγματα που διαβάζουμε ήταν τόσο αληθινά όσο εσύ κι εγώ σήμερα.

Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο ανακάλυψα ότι 1) δεν είμαι τόσο ανιστόρητη όσο νόμιζα και 2) είναι πολύ πιο ωραίο να μαθαίνεις για την ιστορία μέσα από την ιστορία της τέχνης.

Όσο αναφορά το βιβλίο όμως τώρα...
Θα μπορούσε να είναι και λιγάααακι μεγαλύτερο (αν και το "μικρή" στον τίτλο θα έπρεπε να με υποψιάσει περισσότερο), έδινε έμφαση σε κάποια πράγματα και σε κάποια άλλα όχι και εντάξει είχε και τις ελλείψεις του. Θα ήθελα για παράδειγμα να δίνονταν περισσότερη σημασία στους δύο παγκόσμιους πολέμους αν και αυτό μπορώ αν καταλάβω γιατί δεν έγινε. Υποθέτω είναι δύσκολο να μιλήσεις "ιστορικά" για γεγονότα που έζησες ο ίδιος.
Θεωρώ παρ' όλα αυτά ότι είναι ένα εξαιρετικό ξεκίνημα και μια πολύ καλή αφορμή για κάποιον ώστε να ψάξει περισσότερα.

Είναι το πρώτο βιβλίο του Τζούλιαν Μπαρνς που διαβάζω και για το οποίο είχα ακούσει πολύ καλά λόγια και ήθελα πολύ να μου αρέσει αλλά δυστυχώς δεν με άγγιξε. Αν κάτι ήθελε να πει εγώ μάλλον δεν το έπιασα.
Ο πρωταγωνιστής-αφηγητής μας, ο Τόνι, μου ήταν από αδιάφορος έως και ελαφρώς εκνευριστικός.
Ήταν αρκετά φλύαρο, αν και ίσως αυτό να ήταν εσκεμμένο μιας και ο Τόνι ανέφερε συχνά ότι καθυστερούσε την ιστορία και ότι έχει την τάση να επαναλαμβάνεται. Παρ' όλα αυτά εμένα με κούραζε.
Ο τρόπος γραφής μερικές φορές μου άρεσε αλλά κάποιες άλλες όχι......νομίζω με κούραζε το πολύ φιλοσοφικό ύφος του..........και γενικά με κούρασε πολύ! Αν και μόλις 210 σελίδες βασανίστηκα να το τελειώσω! Ειδικά στις τελευταίες 50 σελίδες κοιτούσα κάθε τρις και λίγο πόσο μου έμενε! Το βρήκα λίγο ανούσιο και από ένα σημείο και μετά είχα χάσει το ενδιαφέρον μου! Πολλοί από τους χαρακτήρες εμφανίστηκαν στην αρχή και μετά για κάποιο λόγο εξαφανίστηκαν τελείως! Ενώ πολλές φορές δεν καταλάβαινα τα κίνητρα τους!
Το τέλος σαν τέλος είχε ένα ενδιαφέρον αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε να μου αλλάξει την όλη εικόνα.
2 απογοητευμένα αστεράκια από εμένα :/

Αφού διάβασα το εξαιρετικά ενδιαφέρον “Ένας θάνατος στην οικογένεια” ήρθε ο καιρός να συνεχίσω με το δεύτερο μέρος του Αγώνα του Karl Ove (αρνούμαι να γράψω το επίθετό του!).
Στο δεύτερο βιβλίο λοιπόν μας μιλάει γι' αυτό ακριβώς που λέει και ο τίτλος, για τη ζωή του ως σύζυγος και ως πατέρας. Για το πώς γνώρισε τη Λίντα, τη δεύτερη σύζυγό του, για το πώς απέκτησαν το πρώτο τους παιδί, για τις δυσκολίες της σχέσης τους και τα προβλήματα της καθημερινότητας, τις αποτυχίες, τις γκρίνιες, τους καβγάδες. Για την αγάπη του για την γυναίκα του και τα παιδιά του, την ανάγκη του για το γράψιμο και τη συνύπαρξη όλων αυτών.

Γραμμένο στο ίδιο στιλ με το πρώτο, κάπως ημερολογιακό, κάπως συνειρμικό, χωρίς το εξομολογητικό ύφος που περίμενα να δω μας παραθέτει με ειλικρίνεια τις σκέψεις και τις απόψεις του, τα πιστεύω και τα θέλω του.

Εδώ πιο πολύ από ότι στο προηγούμενο, εκεί που διάβαζα δεν μπορούσα να μην αναρωτηθώ τι θα σκέφτονταν για το τάδε σημείο οι εμπλεκόμενοι του βιβλίου. Το λες και λίγο γενναίο να παρουσιάσεις τις σκέψεις σου με τέτοιο τρόπο χωρίς την προστασία κάποιου φανταστικού χαρακτήρα.

Ενδιαφέρον όπως και το πρώτο αλλά ομολογώ πως το απόλαυσα λιγότερο και κάποιες φορές με κούραζε. Ίσως να έφταιγε το θέμα ή ίσως και η έκταση, δεν μπόρεσα να καταλάβω τι δεν μου έκατσε τόσο καλά.... μπορεί και η μετάφραση ή η επιμέλεια της, με την οποία νομίζω ότι κάτι δεν πήγαινε καλά..........

Από όλο το βιβλίο θα ξεχωρίσω τις τελευταίες περίπου 200 σελίδες μου μου άρεσαν πιο πολύ και σίγουρα κάποια στιγμή (ελπίζω σύντομα) θα επανέλθω και με το 3ο μέρος....


B.R.A.CE. 2018: Ένα βιβλίο με τα απομνημονεύματα ή την βιογραφία κάποιου

Δεν το περίμενα αλλά ήταν πολύ καλό!! Γρήγορη πλοκή, πολύ αγωνία, έντονες περιγραφές, πραγματικά κόλλησα από τις πρώτες σελίδες! Από τα πολύ καλά του είδους που έχω διαβάσει!


B.R.A.CE. 2018: 4 βιβλία με ένα χρώμα στον τίτλο ή στο εξώφυλλο(4/4) (ένα πολύ κακόγουστο πράσινο κατα τη γνώμη μου!)

Ενώ το πρώτο μέρος το βρήκα πολύ καλό και πολλά υποσχόμενο, στο δεύτερο και στο τρίτο κάπου το έχασε....έκανε κάτι "κοιλιές" και με κούραζε...Περίμενα κάτι παραπάνω......


B.R.A.CE. 2018: 4 βιβλία συγγραφέων διαφορετικής εθνικότητας(4/4)

Αιφνιδιαστικά συναρπαστικό!

Ο Ουόλτερ Χαρτράιτ προσλαμβάνεται για μερικούς μήνες στο Λίμεριτζ Χάουζ από τον κύριο Φέρλι για να διδάξει ζωγραφική σε δύο νεαρές δεσποινίδες, τη Λόρα Φέρλι και τη Μάριαν Χάλκομπ. Στο πρώτο μέρος του ταξιδιού του προς τα εκεί, σε έναν ερημικό δρόμο, μία η ώρα το βράδυ ο Ουόλτερ συναντά μια μυστηριώδη γυναίκα ντυμένη από την κορυφή μέχρι τα νύχια στα λευκά.
Και κάπως έτσι ξεκινάει για τον Ουόλτερ, τη Λόρα και τη Μάριαν μια δυσάρεστη περιπέτεια.

Αν και δεν έχω διαβάσει πολλά βιβλία της εποχής(19ος αιώνας) περίμενα να συναντήσω πολλές γλαφυρές περιγραφές, καθωσπρέπει κυρίους και ευαίσθητες δεσποινίδες που με την παραμικρή αναστάτωση να πέφτουν του θανατά. Αντιθέτως βρήκα αγωνία, μυστήριο, συνωμοσίες και βαθιά σκιαγραφημένους χαρακτήρες!

Δεν θέλω να πω κάτι παραπάνω για την υπόθεση μιας και πιστεύω πως είναι καλύτερα να ξεκινήσει κανείς ανυποψίαστος.
Θα πω όμως ότι από τις πρώτες κιόλας σελίδες του με κέρδισε με την ατμόσφαιρά του, αλλά και αργότερα μπαίνοντας όλο και βαθύτερα στην ιστορία καθώς με κάθε νέο στοιχείο που έρχονταν στο φως η αγωνία μου αυξάνονταν. Καθώς περνούσαν οι σελίδες όλο και πιο πολύ ήθελα να φτάσω στη λύση του μυστηρίου!

Θέλω επίσης να αναφερθώ στους δύο χαρακτήρες που μου έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση: την Μάριαν Χάλκομπ, έξυπνη, γενναία, δυναμική, ένας εξαιρετικός γυναικείος χαρακτήρας που συμπάθησα πάρα πολύ, και από την άλλη μεριά ο κόμης Φόσκο. Ένας ιδιαίτερα ύπουλα κακός τύπος, του οποίου την πολυπλοκότητα του χαρακτήρα βρήκα συναρπαστική και πραγματικά απολάμβανα να διαβάζω γι' αυτόν!

Ιδιοφυές, ανατρεπτικό, συναρπαστικό, μου άρεσε πολύ!


B.R.A.CE. 2018: 4 βιβλία με ένα χρώμα στον τίτλο ή στο εξώφυλλο(2/4)